Mοιάζει απίστευτο αλλά είναι αληθινό: «Το χρονικό του Χρόνου» του Στίβεν Χόκινγκ (φωτογραφία) μεταφέρεται στη σκηνή και γίνεται θέατρο. Η Νατάσσα Τριανταφύλλη βρίσκεται πίσω και από την ιδέα, την υλοποίηση της οποίας ανέλαβε το Θέατρο Τέχνης, μια που η καλλιτεχνική του διευθύντρια, Μαριάννα Κάλμπαρη, τη στήριξε ενθέρμως. Με την παράστασή της η σκηνοθέτρια στοχεύει στη σύνδεση επιστήμης και τέχνης με τρόπο πρωτότυπο και εξαιρετικά ενδιαφέροντα. Ανθρωπος με ευαισθησίες κι έναν πολύ προσωπικό τρόπο έκφρασης, η Νατάσσα Τριανταφύλλη συνεργάστηκε με σκηνοθέτες όπως ο Κιμούλης και ο Βογιατζής, δούλεψε πλάι στον Γιάννη Χουβαρδά και από το 2011 πλάι στον Μπομπ Ουίλσον («Οδύσσεια»). Με συνοδοιπόρους τους ηθοποιούς Μελέτη Ηλία και Δημήτρη Πασσά και μαζί με τους σταθερούς συνεργάτες της, τη Μόνικα (μουσική), την Ιωάννα Τσάμη (κοστούμια), τον Σάκη Μπιρμπίλη (φωτισμοί) ξεκινά αυτό το ταξίδι στο… Σύμπαν.
«Ποίηση και φιλοσοφικός προβληματισμός» είναι τα δύο στοιχεία που ενέπνευσαν τη Νατάσσα Τριανταφύλλη, η οποία πιστεύει ότι «η συγκίνηση των επιστημονικών ανακαλύψεων είναι πολλές φορές μεγαλύτερη από πολλά λογοτεχνικά και θεατρικά έργα. Σε αυτόν τον Νέο Διαφωτισμό η διαστολή του Σύμπαντος ή η απροσδιοριστία του Χάιζενμπεργκ έρχονται να θεμελιώσουν μια νέα οπτική για τη θέση του ανθρώπου στο Σύμπαν. Για την τυχαιότητα αλλά την ίδια στιγμή και τη σπουδαιότητα του ανθρώπου. Ναι μεν η Γη είναι μια μικρή κουκκίδα στο αχανές Σύμπαν όπου πάνω κάποιος άνθρωπος τολμά και σκέφτεται τον εαυτό του, με τη φράση «ξέρεις ποιος είμαι εγώ, ρε», αλλά από την άλλη το Σύμπαν ισορροπεί και εξαιτίας αυτής της μικρής κουκκίδας και όλων ημών». Και με αυτές τις σκέψεις οργάνωσε τη δουλειά της, φτιάχνοντας από το μπεστ σέλερ του Χόκινγκ, ένα κείμενο για το θέατρο.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
