Τι φτάνει, άραγε, από τον στρατηγό Μακρυγιάννη έως σήμερα; Τι αντέχει στο πρώτο τέταρτο του 21ου αιώνα από την προσωπικότητα, τα γραπτά του και την επεξεργασία τους, από την αξιοποίηση, την αγιοποίηση ή την αποδόμηση του μύθου του;
Τα παραπάνω ερωτήματα βρίσκονται στο επίκεντρο της όπερας του Δημήτρη Μαραγκόπουλου «Οράματα και θάματα Στρατηγού Μακρυγιάννη» που παρουσιάζει η Εναλλακτική Σκηνή της Λυρικής στο Κέντρο Πολιτισμού Ιδρυμα Σταύρος Νιάρχος, σε μουσική διεύθυνση Μάρκελλου Χρυσικόπουλου. Το εγχείρημα απασχολούσε τον συνθέτη εδώ και 35, περίπου, χρόνια από την εποχή που διάβασε για πρώτη φορά την ομότιτλη έκδοση του Μορφωτικού Ιδρύματος Εθνικής Τραπέζης και εντυπωσιάστηκε ιδιαίτερα. «Μου έδωσε την ισχυρή αίσθηση ενός κόσμου τελείως διαφορετικού από τα «Απομνημονεύματα» του ήρωα του ’21» λέει ο ίδιος. «Εν προκειμένω, ο κόσμος του ονείρου που παρεισφρέει μέσα σε πραγματικά γεγονότα μου χάρισε την έμπνευση για μια νέα όπερα».
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
