Τρία χρόνια συμπληρώνονται στις 28 Δεκεμβρίου από το φευγιό του Θάνου Μικρούτσικου. Του συνθέτη που δεν άφησε μόνο το αποτύπωμά του στη μουσική και το τραγούδι, αλλά έβαλε τα θεμέλια για την ανανέωσή του, άνοιξε δρόμους και κυρίως ανανέωσε και επανακαθόρισε την έννοια του συνθέτη μετά τη Μεταπολίτευση. Την Κυριακή 6 Νοεμβρίου, στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, παρουσιάζεται η συναυλία με τίτλο «Τα μπλουζ του Θάνου» όπου βασικοί συνεργάτες του προσεγγίζουν μουσικές στιγμές του συνθέτη με τον τρόπο που εκείνος θα ήθελε. Σύγχρονη ματιά στο έργο του ενσωματώνοντας την τάση του συνθέτη προς τον σύγχρονο αυτοσχεδιασμό. Κάτι που δεν έλειψε άλλωστε ποτέ από το έργο του. Ο Χρήστος Θηβαίος τραγουδάει Καββαδία («Λύχνος του Αλλαδίνου», «Ενα μαχαίρι», «William George Allum» κ.ά.), Μπρεχτ, Τριπολίτη («Μπουμ», «Ενα μπλουζ η αγάπη μου πένθιμο»), Καβάφη, Ελευθερίου («Αμλετ»), ενώ συμμετέχουν οι μουσικοί: Καλλίστρατος Δρακόπουλος (τύμπανα), Μάξιμος Δράκος (πιάνο), Γιώτης Κιουρτσόγλου (μπάσο), David Lynch (σαξόφωνο, φλάουτο, κρουστά) και Θύμιος Παπαδόπουλος (πνευστά). Ο Θάνος Μικρούτσικος αναζητούσε πάντα τη διεύρυνση των ορίων στη δημιουργία του, ανανεώνοντας τα τραγούδια και τις μουσικές του μέσα από νέους φακούς, καθώς θεωρούσε ότι η πρωτοπορία είναι μια συνεχής διαδικασία. Αλλωστε, ο ίδιος υποστήριζε πάντα ότι η φόρμα συμβαδίζει με την εποχή της: «Η διεύρυνση των ορίων επιχειρείται συνεχώς στη μουσική. Κι αυτό είναι η πραγματική πρωτοπορία. Και δεν αποτελεί πρωτοπορία η ανακάλυψη ενός εντελώς καινούργιου πράγματος που δεν έχει προϋπάρξει. Ολα έχουν υπάρξει». Από τα κύρια χαρακτηριστικά του έργου ήταν ο πειραματισμός σε νέες μουσικές φόρμες. Μπαλάντες, μελωδίες, λαϊκά τραγούδια βαφτίζονται και ξαναγεννιούνται με ροκ και τζαζ ηχοχρώματα και με σύγχρονο ηλεκτρικό ήχο. Από τα χρόνια του 1970 εμφανίζονται στα τραγούδια του Θάνου Μικρούτσικου αυτοσχεδιασμοί και στοιχεία της τζαζ, όπως για παράδειγμα στη «Ρόζα Λούξεμπουργκ» σε στίχους του Μάνου Ελευθερίου που κυκλοφόρησε με τη φωνή της Μαρίας Δημητριάδη σε δίσκο 45 στροφών πριν από τα «Τροπάρια για φονιάδες». Και στα πολιτικά τραγούδια παρουσιάζονται στοιχεία αυτοσχεδιασμού, σε έναν δίσκο που κυκλοφόρησε το 1975, ενώ καθαρές τζαζ-ροκ αναφορές υπάρχουν στο κομμάτι «Το κακοήθες μελάνωμα» από το «Εμπάργκο» και κυρίως στη live εκδοχή του από το Αρχαίο Ωδείο της Πάτρας, τον Ιούλιο του 1982, που συμπεριλήφθηκε στο LP «Αραπιά για λίγο πάψε να χτυπάς με το σπαθί». Το «Τρίο για πιάνο, ηλεκτρικό μπάσο και ντραμς» είναι το πρώτο καθαρό τζαζ έργο που γράφει ο συνθέτης το 1981, ενώ τα επόμενα χρόνια συνθέτει μια σειρά έργα: «Τζοκόντα 87», «Φαντασία Νο1», «Persistence», «Memories», «Φαντασία Νο2» και «Κύκλοι». Το 2003 γίνεται πραγματικότητα ένα ακόμα μεγάλο στοίχημα του συνθέτη. Από τα σημαντικά στοιχεία στο έργο του Θάνου Μικρούτσικου είναι ότι δεν σταμάτησε ποτέ να ανανεώνεται. Του άρεσε να προσεγγίζει τις δουλειές του με νέα ματιά. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, ο «Σταυρός του Νότου». «Εκείνο που έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον είναι ότι ενώ στις μελοποιήσεις του δίσκου κινούμαι στον χώρο της μπαλάντας – έναν χώρο που μπορεί να φαίνεται οικείος και σε ακροατές με ηχητικές εντυπώσεις της δεκαετίας του 1960 – μετά την έκδοση του δίσκου άρχισα να παίζω διάφορα κομμάτια του σε συναυλίες με συνεχείς αυτοσχεδιασμούς φτάνοντάς τα πολλές φορές στην περιοχή της τζαζ μουσικής. Και το πιο σημαντικό: αυτή η σύζευξη της ποίησης του Καββαδία με τους ρυθμούς της τζαζ όχι μόνο δεν κλώτσαγε, αλλά φαινόταν απόλυτα φυσιολογική και νόμιμη. Εδώ βρίσκεται μια ακόμη απόδειξη πως ένας παλιός στίχος, όταν είναι γνήσιος, μπορεί να δεθεί πάρα πολύ ομαλά με μορφές εντελώς σύγχρονες, χωρίς να γίνεται καμιά παραβίαση ή αλλοίωσή του. Κι έτσι γεννήθηκαν οι «Γραμμές των οριζόντων»» έλεγε σε συνέντευξή του ο συνθέτης. Οι θαυμαστές του Θάνου Μικρούτσικου θα έχουν την ευκαιρία να απολαύσουν σημαντικά σημεία του έργου του πολυμήχανου συνθέτη που τοποθετούν τις μουσικές και τα τραγούδια του στο παρόν αλλά κυρίως στο μέλλον. Η συναυλία «Τα μπλουζ του Θάνου» εντάσσεται στον νέο κύκλο εκδηλώσεων Jazz@Megaron του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών.