Ο καλύτερος τρόπος για να γνωρίσεις έναν νέο καλλιτέχνη είναι να τον αφήσεις να μιλήσει για τη δουλειά και τον εαυτό του: Ο Ντίνος Ψυχογιός, ηθοποιός, σκηνοθέτης, μεταφραστής, μουσικός, με σπουδές εντός και εκτός Ελλάδας και έχοντας ήδη ξεκινήσει την υποκριτική του πορεία, επιχειρεί την «επίσημη» είσοδό του στο θέατρο. Και υπογράφει την πρώτη του σκηνοθεσία. «Το «Knock» είναι ένα βρετανικό έργο που γράφτηκε πριν από τρία χρόνια από μια νέα και εξαιρετικά ταλαντούχα συγγραφέα, τη Μέγκαν Τζένκινς, με την οποία είχα την τύχη να δουλέψω όσο ζούσα στο Λονδίνο. Φρέσκο, νεανικό και σύγχρονο, το έργο με τράβηξε ιδιαίτερα και σκέφτηκα να το σκηνοθετήσω στην Ελλάδα – ήταν η εποχή που σχεδίαζα την επιστροφή μου. Πρώτα το μετέφρασα και σιγά-σιγά άρχισα να οργανώνω την παράσταση. Ψυχολογικό θρίλερ που έχει μια σκοτεινιά αλλά και ένα χιούμορ. Στον πυρήνα βρίσκεται μια πρόβα, οπότε είμαστε μπροστά σε ένα θέατρο μέσα στο θέατρο. Αντίθετα με άλλα έργα που διαθέτουν αυτό το χαρακτηριστικό, εδώ η πρόβα είναι εξαιρετικά άμεση. Παρά το φρέσκο που το χαρακτηρίζει, το έργο πραγματεύεται κάτι πολύ παλαιικό, ένα μυστηριακό ίσως, μεταφυσικό στοιχείο. Οι Αγγλοι είναι προληπτικοί και πιστεύουν στο στοίχειωμα, ειδικά με τους χώρους. Και τα θεάτρα έχουν την παράδοση ότι είναι στοιχειωμένα. Ετσι λοιπόν στον θίασο του «Knock» αρχίζουν να συμβαίνουν διάφορα περίεργα, καθώς και το θέμα του έργου που ανεβάζουν έχει να κάνει με ψυχική ασθένεια… Ολα αυτά βρήκα ότι έχουν ενδιαφέρον και έτσι αποφάσισα να κάνω την πρώτη μου σκηνοθεσία». Απόφοιτος της Δραματικής Σχολής Βεάκη, ο Ντίνος Ψυχογιός ήρθε ουσιαστικά σε επαφή με το θέατρο από το σχολείο. Δασκάλα του η Αγγελική Γκιργκινούδη, «μια γυναίκα που ξέρει πώς να σε βοηθήσει» λέει ο ίδιος, και με την οποία δούλεψε και αργότερα ως ηθοποιός. Ακόμα συνεργάστηκε με το ΚΘΒΕ, έγινε βοηθός σκηνοθέτη σε ταινίες μικρού μήκους, έφτιαξε μια χοροθεατρική παράσταση με την Ερση Πήττα και έφυγε για μεταπτυχιακό στην Αγγλία. «Αρχικά σκεφτόμουν ότι με το θέατρο θα ανακαλύψεις κόσμους που δεν θα ζήσεις ποτέ, αρχαίους, μεσαιωνικούς, και χαρακτήρες που δεν θα είσαι ποτέ. Λίγο σαν παιχνίδι – παιδικό και αθώο. Μεγαλώνοντας βρήκα άλλους λόγους, με πρώτη την ομαδικότητα. Αυτή η ομαδική δουλειά που απαιτεί το θέατρο με γοητεύει, όπως με γοητεύει και ο συνδυασμός γνώσεων, επιστημών και άλλων τεχνών που κρύβει μέσα του. Είναι δύσκολη δουλειά το θέατρο. Απαιτεί προσαρμογή στις εκάστοτε συνθήκες. Είναι όμως θετικό να μπορείς να ακουμπάς σε πολλά πράγματα – γιατί αν προσβλέπεις μόνο στο να γίνεις ηθοποιός, είναι ακόμα πιο δύσκολο. Ετσι κατάλαβα πόσο με βοήθησαν η μουσική – γράφω, παίζω, τραγουδάω -, αλλά και τα άλλα μου ενδιαφέροντα – Ιστορία, κοινωνικές επιστήμες -, όπως και το ότι είμαι καλός στην οργάνωση. Εγινα βοηθός σκηνοθέτη, τώρα σκηνοθετώ. Εχω πολλές σκέψεις γύρω από τη σκηνοθεσία, αλλά μια κατάλληλη συγκυρία θα με οδηγούσε και στην υποκριτική. Με ενθουσιάζει που αυτή η τέχνη σού επιτρέπει να είσαι πολυπράγμων, και εγώ εδώ θέλω να μείνω, εδώ και στα πέριξ αυτού του χώρου». Μετάφραση – σκηνοθεσία Ντίνος Ψυχογιός, σκηνογραφική – ενδυματολογική επιμέλεια Νίκη Ψυχογιού, μουσική – ηχητική επιμέλεια Δαβίδ Σαμπεθάι, φωτισμοί Αποστόλης Τσατσάκος. Παίζουν: Αulona Lupa, Δημήτρης Δρόσος, Ιωάννα Καλλιτσάντση.Θέατρο Φούρνος: Δεύτερα & Τρίτη (21.00), ως 14/12.