«Ο Δον Κιχώτης και ο Σάντσο Πάντσα, που ο ίδιος ερμηνεύετε, είναι δύο κωμικοί ή δύο τραγικοί χαρακτήρες;» τον ρωτώ. Η συζήτησή μας με τον Θανάση Τσαλταμπάση, ο οποίος εφέτος συναντά τον «Δον Κιχώτη», το κλασικό αριστούργημα του Θερβάντες σε σκηνοθεσία Γιάννη Μπέζου, ξεκινά με αφορμή τα όρια ανάμεσα στο δράμα και στην κωμωδία, όρια που, μολονότι δεν το αναμένει κανείς, πολλές φορές μπορούν να γίνουν ακόμη και δυσδιάκριτα.
«Ξέρετε, νομίζω ότι τελικά δράμα και κωμωδία βρίσκονται πολύ κοντά» απαντά. «Θέλω να πω ότι για να κάνεις μια καλή κωμωδία θεωρώ ότι πρέπει ταυτόχρονα να πλησιάζεις και τη δραματική υφή των πραγμάτων. Στη δική μας τώρα παράσταση, ο Γιάννης Μπέζος που μας σκηνοθετεί ήρθε πολύ διαβασμένος. Μέσα από μια έξυπνη και λειτουργική σκηνοθεσία καταφέρνει να περνά και τα δύο αυτά στοιχεία. Η αλήθεια είναι ότι κυριαρχεί η κωμική πλευρά, παρ’ όλα αυτά δεν απουσιάζει ο λυρισμός του έργου, η συγκίνηση που αυτό αποπνέει, άλλωστε και ο Ακης Δήμου παρέδωσε μια εκπληκτική διασκευή».
Ο Θανάσης Τσαλταμπάσης μοιάζει ευτυχής με την επιλογή του να συναντήσει αυτό το καλοκαίρι το έργο του Θερβάντες, τον «Δον Κιχώτη», το βιβλίο που σηματοδοτεί ουσιαστικά τη γέννηση του σύγχρονου μυθιστορήματος.
Συμπράττοντας επί σκηνής με τον Βλαδίμηρο Κυριακίδη που ερμηνεύει τον Δον Κιχώτη, τη Νάντια Κοντογεώργη που ενσαρκώνει τη Δουλτσινέα, την Παρθένα Χοροζίδου που παίζει τη Μαριτόρνα, αλλά και έναν θίασο άξιων ηθοποιών – Γιώργος Χατζής, Σταύρος Μαρκάλας, Ελευθερία Κοντογεώργη, Χρήστος Πούλος-Ρένεσης, Γιάννης Βαρβαρέσος, Νικίτα Ηλιοπούλου και Ιωάννα Ανεμογιάννη – ήδη έχουν ξεκινήσει μια μεγάλη περιοδεία ανά την Ελλάδα.
Τον ίδιο τον συγκινεί ιδιαίτερα το όραμα που φέρει ο Δον Κιχώτης ως πρόσωπο. «Νομίζω ότι αυτό το μυθιστόρημα καταδεικνύει ότι οι εποχές δεν αλλάζουν. Και τότε που γράφτηκε, αλλά και σήμερα, τόσους αιώνες μετά, εκείνον που προσπαθεί να ζήσει το όνειρο, εκείνον που δεν θέλει να ζει συμβατικά, η κοινωνία τον αποκαλεί «τον τρελό του χωριού».
Ο Δον Κιχώτης είναι ένας άνθρωπος ο οποίος, έχοντας διαβάσει πολλά ιπποτικά μυθιστορήματα, αποφασίζει να γίνει ο ίδιος ιππότης. Ακούγεται τρελό, αλλά από την άλλη γιατί να μην έχεις δικαίωμα στο όνειρο; Εμένα με συγκινούν αυτοί οι άνθρωποι. Οπως με συγκινεί και ο δικός μου ο ήρωας, ο Σάντσο Πάντσα, ο οποίος, ενώ βρίσκεται εντελώς στο άλλο άκρο, είναι δηλαδή ένας πολύ ρεαλιστής και πραγματιστής άνθρωπος, στο τέλος παρασύρεται από τον Δον Κιχώτη, γίνεται ο πρώτος μαθητής του και αρχίζει και εκείνος να ζει το όνειρο μέσω αυτού».
Η χημεία και η φωτογραφία
Με τον Βλαδίμηρο Κυριακίδη είναι η τέταρτη φορά που συνεργάζεται και ο ίδιος μιλάει για μια εκπληκτική χημεία μεταξύ τους στη σκηνή, η οποία κάθε φορά ωριμάζει όλο και περισσότερο. Την ίδια στιγμή ο Γιάννης Μπέζος είναι ένας άνθρωπος που τον συνάντησε από τα πρώτα βήματά του στον χώρο της υποκριτικής. «Η αρχική μας γνωριμία έγινε όταν, πιτσιρικάς, είχα πάει να τον δω στο θέατρο και μάλιστα είχαμε βγάλει μαζί και φωτογραφία, την οποία πρόσφατα δημοσίευσα και στο Instagram» λέει γελώντας.
«Αργότερα ως φοιτητής, όταν έκανα εκπομπές σε ένα κανάλι της Κοζάνης, του είχα πάρει συνέντευξη. Επειτα στα πρώτα μου βήματα βρεθήκαμε στη σειρά «Ευτυχισμένοι μαζί» του Mega. Hταν μια εκπληκτική συνεργασία. Για εμένα έγινε ένας μεγάλος δάσκαλος. Οχι γιατί μου έδωσε συμβουλές – δεν του αρέσει άλλωστε να το κάνει – αλλά γιατί τον παρακολουθούσα στενά και προσπαθούσα να αποκωδικοποιήσω τι κάνει αυτός άνθρωπος και είναι τόσο καλός στην κωμωδία. Ως σκηνοθέτη δεν μπορώ να τον χαρακτηρίσω αυστηρό. Η αυστηρότητά του εξαντλείται μόνο στο επαγγελματικό κομμάτι: να είσαι δηλαδή σωστός στην ώρα σου, να είσαι συγκεντρωμένος στην πρόβα, να μη χαζεύεις.
Από εκεί και πέρα, ως σκηνοθέτης αφήνει τον ηθοποιό να προτείνει πράγματα. Θέλει να βγάλει το καλύτερο από μέσα σου. Είναι ένας σκηνοθέτης που δεν θέλει σχεδόν να «φαίνονται» οι σκηνοθεσίες του, κάτι που σπάνια το συναντάς. Οι περισσότεροι θέλουν να εντυπωσιάζουν. Ο Μπέζος δεν κάνει τις λεγόμενες «σκηνοθετίλες». Ισα-ίσα δεν τις χωνεύει καθόλου».
Η σύνδεση με τα όνειρα
Τον ρωτώ εάν και εκείνος κάνει όνειρα σαν τον Δον Κιχώτη. «Μα εγώ ζω για τα όνειρά μου» απαντά. «Ακόμα και όταν η πραγματικότητα απαιτεί να είμαι απόλυτα ρεαλιστής θα βρω τρόπο να συνδεθώ μαζί τους».
Τι είδους όμως όνειρα κάνει; «Ονειρα μικρά και μεγάλα» λέει. «Τώρα που έγινα πατέρας ονειρεύομαι να γευτώ την κάθε στιγμή του παιδιού μου. Ονειρεύομαι συνεργασίες με ανθρώπους που εκτιμώ, ποτέ ρόλους. Ονειρεύομαι να κάνω πάλι σινεμά, να σκηνοθετήσω. Ονειρεύομαι να ξεπερνάω τον εαυτό μου, όπως αυτή τη φοβία που είχα με τα αεροπλάνα για χρόνια και πλέον μάλλον άφησα πίσω για να μπορώ να χαρώ στιγμές».
Τον ρωτώ εάν η πατρότητα τον άλλαξε – η κόρη του ήρθε στον κόσμο τον περασμένο Ιανουάριο. «Σίγουρα έχει αλλάξει πράγματα μέσα μου τα οποία δεν έχω πλήρως αποκωδικοποιήσει» απαντά. «Αυτό που ξέρω είναι ότι με δυνάμωσε ώστε να απαιτώ περισσότερο τα πράγματα που μου αναλογούν. Πριν γεννηθεί η κόρη μου ίσως άφηνα πιο πολλά περιθώρια, δεν χαλούσα εύκολα χατίρια. Τώρα κάθε δευτερόλεπτο μετράει, γιατί θέλω τον ελεύθερο χρόνο μου να τον περνάω με την οικογένειά μου».
«Δεν με σκέφτονται»
Ο ίδιος αποτελεί έναν από τους πιο δημοφιλείς ηθοποιούς της γενιάς του. Eίναι ένας καλλιτέχνης που έχει βουτήξει με τόλμη και στο σινεμά όταν σκηνοθέτησε και πρωταγωνίστησε στην ταινία «Τσάρλι», μια βουβή κωμωδία με μοντέρνο αέρα, την οποία εμπνεύστηκε από τον Τσάρλι Τσάπλιν.
Ο χειμώνας θα τον βρει στο θέατρο Παλλάς να πρωταγωνιστεί στο πολυβραβευμένο μιούζικαλ «Matilda» σε σκηνοθεσία Θέμιδας Μαρσέλλου, το οποίο βασίζεται στο ομώνυμο βιβλίο του Ρόαλντ Νταλ, με τον ίδιο να υποδύεται τον ρόλο της αυταρχικής και θηριώδους δασκάλας Τράντσμπουλ.
Λίγο πριν τον αποχαιρετήσω τον ρωτώ εάν τον αφορά το δράμα ως είδος. Χαμογελά. «Κοιτάξτε, εμένα μου αρέσουν τα ωραία έργα και οι ωραίες συνεργασίες» απαντά. «Σίγουρα έχω μια κλίση στην κωμωδία και το καταλαβαίνω γιατί την αγαπώ πολύ. Ισως λοιπόν οι άνθρωποι του χώρου να δυσκολεύονται να με φανταστούν σε άλλου είδους ρόλους.
Στο θέατρο εύκολα μπαίνουν ταμπέλες στους ηθοποιούς. Καμιά φορά βέβαια το κοινό έχει μεγαλύτερη φαντασία από τους παραγωγούς και τους σκηνοθέτες. Με έχουν σταματήσει στον δρόμο και με έχουν ρωτήσει γιατί, για παράδειγμα, δεν με βλέπουν στο τάδε ή στο δείνα δραματικό σίριαλ. Απαντώ ότι συνήθως δεν με σκέφτονται, γιατί νομίζουν ότι παίζω κυρίως κωμικά. Και υπάρχει και πραγματικό περιστατικό. Είχα συναντηθεί με παραγωγό σειράς που ο σκηνοθέτης της με ήθελε για δραματικό ρόλο και μάλιστα έντονα δραματικό. Ο παραγωγός κάποια στιγμή μου είπε: «Nαι, Θανάση μου, όμως δεν θα τον παίξεις κωμικά αυτόν τον ρόλο; Ετσι δεν είναι;». «Μα είναι δυνατόν να με ρωτάς κάτι τέτοιο;» του απάντησα και κάπως έτσι αποχαιρετιστήκαμε. Πώς να συνεργαστείς με κάποιον που σκέφτεται με ταμπέλες;».
INFO «Δον Κιχώτης», Κυριακή 21 Ιουλίου στο Θερινό Δημοτικό Θέατρο Δήμου Πατρέων, Δευτέρα 22 Ιουλίου στο υπαίθριο Θέατρο ΕΗΜ – Φρόντζου στα Ιωάννινα. Η παράσταση κάνει περιοδεία σε όλη την Ελλάδα.
