Μια πρόχειρη λίστα με περιπτώσεις κορυφαίων προσωπικοτήτων των τεχνών των οποίων η ζωή και το έργο έχουν έντονη σχέση με το μυστήριο θα μας φέρει μπροστά σε ονόματα κολοσσών: Λεονάρντο ντα Βίντσι, Μιχαήλ Αγγελος, Καραβάτζιο και βέβαια Βίνσεντ βαν Γκογκ.
Η ζωή του τελευταίου, έναν και πλέον αιώνα μετά τον θάνατό του, παραμένει γνωστή και την ίδια ώρα άγνωστη. Καταθλιπτικός και ρέμπελος. Τρελός μα και ιδιοφυΐα. Λάγνος, σάτυρος, διεστραμμένος, μήπως όμως και μάρτυρας; Υπάρχει αλήθεια χαρακτηρισμός που να μην έχουν προσάψει στον ολλανδό ζωγράφο ο οποίος πέθανε πρόωρα σε ηλικία 37 ετών (1853-1890) και όσο ζούσε δεν κατάφερε παρά να πουλήσει μόνον έναν πίνακα;
Από όλα τα μυστήρια που καλύπτουν τη ζωή του, εκείνο του θανάτου του είναι ίσως το μεγαλύτερο. Από πολύ μικρός ο Βίνσεντ βαν Γκογκ, το μεγαλύτερο από οκτώ αδέλφια, είχε ροπή προς την κατάθλιψη, εξαιτίας της οποίας φέρεται ότι εν τέλει αυτοπυροβολήθηκε στο στήθος. Αυτό τουλάχιστον γνωρίζουμε, γιατί αν δει κανείς την ταινία του Τζούλιαν Σνάμπελ «Στην πύλη της αιωνιότητας» («At Eternity’s Gate»), η οποία από την περασμένη Πέμπτη προβάλλεται στις αίθουσες, θα εκπλαγεί από την εκδοχή θανάτου του που παρουσιάζει.
Η δημοτικότητα του Βίνσεντ βαν Γκογκ δεν θα μπορούσε να περάσει απαρατήρητη από τη λογοτεχνία και, κυρίως, από τον κινηματογράφο, τον οποίο κατά καιρούς απασχολεί. Η τελευταία ταινία με θέμα το μυστήριο Βαν Γκογκ, το «Στην πύλη της αιωνιότητας» (ο τίτλος είναι ένα δάνειο από το ομότιτλο έργο ζωγραφικής του), σίγουρα κρατά μια εντελώς ξεχωριστή θέση. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι ο σκηνοθέτης της ταινίας, ο Τζούλιαν Σνάμπελ, πέρα από το ότι ο ίδιος είναι και εικαστικός, αποπειράθηκε μια προσέγγιση την οποία ουδείς κινηματογραφιστής είχε τολμήσει ποτέ μέχρι σήμερα: η ταινία δεν είναι μία ακόμα βιογραφία πάνω στον ολλανδό ζωγράφο. Αντιθέτως, τολμώντας αυθαιρεσίες
Συνέχεια στη σελίδα 8
