Ο αέρας της αλλαγής σού φυσάει το πρόσωπο μόλις περάσεις την πόρτα. Ο υποτονικά μινιμαλιστικός χώρος υποδοχής του ΕΜΣΤ έχει αρχίσει να αλλάζει, λες και το χειροτεχνημένο «Arbre a palabres (Το δέντρο της πλατείας)» του Στέφαν Γκόλντραχ, το οποίο βρίσκεται στην υποδοχή από τον περασμένο Δεκέμβριο, μεταγγίζει την αισιοδοξία των πλούσιων χρωμάτων του στην ατμόσφαιρα. Φυτά εσωτερικού χώρου βρίσκονται εκεί όπου ήταν κάποτε ο χώρος των ταμείων (έχουν μεταφερθεί απέναντι) σε διάλογο με τις μικρές πινελιές χρώματος από τα γλαστράκια στα τραπέζια του καφέ, οι ογκώδεις κολόνες και οι λευκοί πάγκοι έχουν καλυφθεί με ένα ασημένιο αυτοκόλλητο που καλύπτει την κλινική προϋπάρχουσα λευκότητα, ενώ τα γράμματα της ελλιπούς μέχρι πρόσφατα σήμανσης για την πλοήγηση καθιστούν ήδη πιο φιλόξενο το φουαγέ, καθώς οι τεχνικοί ακόμη τοποθετούν τα σχετικά στένσιλ στους τοίχους. Σημαντικές λεπτομέρειες που συμβάλλουν ώστε το ΕΜΣΤ να αρχίσει να θυμίζει ένα μουσείο σύγχρονο, ευρωπαϊκό – κακά τα ψέματα, τα βιβλία κρίνονται και από τα εσώφυλλά τους. Οι παρεμβάσεις είναι αποτέλεσμα της βραχυπρόθεσμης μελέτης που εκπόνησε για το μουσείο ο αρχιτέκτονας Κώστας Μπαμπασίκας, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Τορόντο, με την ομάδα του και τον συνεργάτη του Κωνσταντίνο Πετράκο.Θα ακολουθήσει η μεσοπρόθεσμη και μακροπρόθεσμη που θα αλλάξει πιο δραστικά την εικόνα του μουσείου αλλά και το περιβάλλον των γραφείων, όπως και τους θλιμμένους χώρους των εκπαιδευτικών προγραμμάτων.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
