Προικισμένη με φωνή ιδιαίτερων δυνατοτήτων που της επιτρέπει να ερμηνεύει ρόλους μεσοφώνου αλλά και υψιφώνου σε ευρύ ρεπερτόριο που εκτείνεται από τον Χέντελ, τον Γκλουκ, τον Μότσαρτ, τον Ροσίνι και τον Μπελίνι ως τον Μασκάνι, τον Μπερλιόζ και τον Πουλένκ, η Καρίν Ντεσαγιέ είναι μια πιο τις πιο δυναμικές παρουσίες των τελευταίων δεκαετιών στον χώρο της όπερας. Η γαλλίδα μεσόφωνος με τη γοητευτική σκηνική παρουσία (καθώς εκτός από εξαιρετική λυρική τραγουδίστρια είναι και καλή ηθοποιός), στα 50 της χρόνια κυριαρχεί στα μεγάλα θέατρα αναλαμβάνοντας διαρκώς νέους ρόλους (όπως την Κοντέσα από τους «Γάμους του Φίγκαρο» του Μότσαρτ την οποία πρωτοτραγούδησε προ ημερών στην Τουλούζη) και δίνοντας ρεσιτάλ με άριες και λίντερ. Η εμφάνισή της στο Ολύμπια – Δημοτικό Μουσικό Θέατρο Μαρία Κάλλας, στο γκαλά που θα δοθεί στις 9 Φεβρουαρίου για τα 100 χρόνια από τη γέννηση της Μαρίας Κάλλας, μας δίνει την ευκαιρία να ακούσουμε την καλλιτέχνιδα σε μερικές από τις πιο δημοφιλείς άριες του ρεπερτορίου της, σε μία περίοδο που βρίσκεται στην κορυφή των δυνατοτήτων της.
Οπότε, για να ξεκινήσουμε από την τιμώμενη ντίβα της βραδιάς, κατά τη γνώμη σας, τι ήταν αυτό που έκανε τόσο ξεχωριστή και τόσο σπουδαία τη Μαρία Κάλλας;
«Θα έλεγα το μοναδικό και άμεσα αναγνωρίσιμο χρώμα της φωνής της αλλά και η παρουσία της ως δραματικής ηθοποιού, αυτά είναι τα δύο χαρακτηριστικά που δημιούργησαν τον μύθο της «La divina»».
Η Κάλλας ήταν καλλιτέχνιδα που ρίσκαρε πάνω στη σκηνή. Με τον δικό σας τρόπο είστε και εσείς μία καλλιτέχνιδα που παίρνει ρίσκα. Το ρεπερτόριό σας είναι εκτεταμένο και αποκαλύπτει έναν τολμηρό άνθρωπο. Είστε πράγματι τολμηρή στις επιλογές και στις κινήσεις σας;
«Εμείς οι τραγουδιστές της όπερας ρισκάρουμε πάντα όταν προσεγγίζουμε έναν νέο ρόλο, αλλά το πόσο «ελεγχόμενος» είναι αυτός ο κίνδυνος εξαρτάται από την τεχνική που χτίζει ο καθένας, από την εξέλιξη της φωνής του. Είμαι χαρούμενη που η δική μου φωνή μού επιτρέπει να προσεγγίζω διαφορετικά ρεπερτόρια».
Τι σας έσπρωξε να ασχοληθείτε με τη μουσική, ποιος σας ενέπνευσε; Ακουγόταν κλασική μουσική στο σπίτι των γονιών σας;
«Ω ναι, ακουγόταν πολλή μουσική! Ο πατέρας μου είναι μουσικός, παίζει γαλλικό κόρνο. Οι λόγοι για τους οποίους ήθελα να ασχοληθώ και εγώ με τη μουσική βρίσκονται στα παιδικά μου χρόνια, όταν πήγαινα και παρακολουθούσα τις πρόβες του, τις συναυλίες του καθώς και παραστάσεις όπερας. Πρώτα ξεκίνησα να μαθαίνω βιολί και έπειτα άρχισα να κάνω μαθήματα τραγουδιού».
Επειτα από πολλά χρόνια διεθνούς καριέρας, πώς αλήθεια αποφασίζετε ποιους ρόλους θα τραγουδήσετε και ποιους όχι;
«Κάθε φορά που μου προτείνουν έναν νέο ρόλο τον διαβάζω από την αρχή ως το τέλος με τη βοήθεια του πιανίστα του και αποφασίζω μαζί με τον δάσκαλό μου και με τον ατζέντη μου. Στη δουλειά μου πρέπει να ξέρεις να λες όχι για να μη βάζεις τον εαυτό σου σε κινδύνους. Τώρα, το πότε θα έρθει ο καλός και κατάλληλος ρόλος είναι και θέμα τύχης και συγχρονισμού. Πρέπει να είσαι υπομονετικός».
Υπάρχει ένας συγκεκριμένος ρόλος τον οποίο απολαμβάνετε περισσότερο από τους άλλους;
«Πιο παλιά θα σας έλεγα την Αντζελίνα από τη «Σταχτοπούτα» και τη Ροζίνα από τον «Κουρέα της Σεβίλλης» του Ροσίνι. Αυτή την περίοδο θα έλεγα μάλλον τη «Σεμίραμι» του Ροσίνι και τον Ρωμαίο από τους «Καπουλέτους και Μοντέκους» του Μπελίνι».
Η συζήτηση είναι παλιά και δεν ξέρω αν πραγματικά οδηγεί κάπου, αλλά στην όπερα είναι πιο σημαντικό το όμορφο τραγούδι ή η δραματική-θεατρική ερμηνεία;
«Είναι πράγματι δύσκολο να καταλήξεις σε μια απάντηση επιλέγοντας ανάμεσα στα δύο. Θα πω κι εγώ πως η όπερα είναι ο συνδυασμός μουσικής και θεατρικής πράξης. Μουσική και δράμα συνδέονται, η φωνή και η τεχνική διά της οποίας τραγουδάμε υπηρετούν το θέατρο. Ομως, η θεατρική ερμηνεία δεν πρέπει ποτέ να βάζει σε κίνδυνο την υγεία της φωνής».
Ποιος ήταν/είναι ο άνθρωπος με τη μεγαλύτερη επιρροή στην καριέρα ή στη ζωή σας; Ποιοι καλλιτέχνες σάς έχουν επηρεάσει περισσότερο;
«Δεν είναι σε καμία περίπτωση ένας άνθρωπος, είναι πολλοί. Ο επί τριάντα χρόνια δάσκαλός μου στη φωνητική, ο ατζέντης μου, που είναι μαζί μου από το ξεκίνημά μου. Επίσης ο σκηνοθέτης Νικόλα Ζοέλ που μεταξύ άλλων διετέλεσε γενικός διευθυντής του Théâtre du Capitole de Toulouse και στη συνέχεια της Οπερας των Παρισίων. Αυτός ήταν ένας από τους «καλλιτεχνικούς μπαμπάδες» μου καθώς μου έδωσε πολλούς ρόλους στην Τουλούζη και τους πρώτους μεγάλους μου ρόλους στο Παρίσι. Οσο για τους καλλιτέχνες που με επηρέασαν, και εδώ έχω πολλά ονόματα να θυμηθώ: Τη Μαρία Κάλλας, τη Ρεζίν Κρεσπέν, τη Μονσεράτ Καμπαγιέ, την Κίρι τε Κάναουα, την Τερέσα Μπεργκάνθα, την Κρίστα Λούντβιχ…».
Τι σημαίνει για εσάς επιτυχία;
«Επιτυχία για έναν μουσικό είναι να καταφέρει να συνδυάσει αρμονικά την καλλιτεχνική και την ιδιωτική ζωή του».
Και ποια είναι τα καλλιτεχνικά σας όνειρα;
«Οι ρόλοι που έπρεπε να έχω πει μέχρι σήμερα έφτασαν την κατάλληλη στιγμή, οπότε τα μεγάλα όνειρά μου έχουν ήδη γίνει πραγματικότητα! Από εδώ και πέρα θα ήθελα ίσως να τραγουδήσω σε ακόμα περισσότερες νέες για εμένα αίθουσες συναυλιών και σε σκηνές όπερας».
Ποια είναι η συμβουλή που θα δίνατε σε έναν νέο τραγουδιστή;
«Θα τον συμβούλευα να είναι υπομονετικός. Να ακροάζεται τη φωνή του, να έχει επίγνωση των δυνατοτήτων της και να τη φροντίζει. Να ακούσει τις συμβουλές των μεγαλυτέρων και να φτιάξει έναν κύκλο με ανθρώπους που να ενδιαφέρονται πραγματικά για το καλό του. Τέλος, θα τον συμβούλευα να φροντίσει ώστε να διατηρήσει για πάντα τη χαρά και την απόλαυση του τραγουδιού».
Μαζί με την Καρίν Ντεσαγιέ στο γκαλά-αφιέρωμα στη Μαρία Κάλλας συμμετέχουν οι υψίφωνοι Κλάρα Κόλονιτς και Μαριτίνα Ταμπακοπούλου. Τη Συμφωνική Ορχήστρα του Δήμου Αθηναίων διευθύνει ο Σεμπαστιάνο Ρόλι. Συμμετέχει η Χορωδία του Δήμου Αθηναίων.
