Litost. Μια λέξη κρυπτική που εμπερικλείει όλο το θλιμμένο μυστήριο του κόσμου. «Λίτοστ είναι μια τσέχικη λέξη που δεν μπορεί να μεταφραστεί σε άλλες γλώσσες. Η πρώτη συλλαβή της, που προφέρεται μακρά και τονισμένη, θυμίζει το κλάμα εγκαταλειμμένου σκύλου. Οσο για τη σημασία αυτής της λέξης, μάταια ψάχνω κάποια αντίστοιχη σε άλλες γλώσσες, μολονότι μου είναι δύσκολο να φανταστώ ότι μπορεί να κατανοήσει κάποιος την ανθρώπινη ψυχή χωρίς αυτήν». Ο συγγραφέας Μίλαν Κούντερα επιχειρεί να εξηγήσει τη λέξη στο «Βιβλίο του γέλιου και της λήθης» (1978) και ο εικαστικός Κώστας Παππάς την τοποθετεί σε ένα κενό billboard σε ένα από τα χιμαιρικά ζωγραφικά έργα του, ως τον αινιγματικό τίτλο μιας ταινίας που μόλις έχει τελειώσει ή δεν πρόκειται να ξεκινήσει ποτέ. Η ίδια αυτή λέξη δανείζει και τον τίτλο της ατομικής έκθεσης του Παππά σε επιμέλεια Χριστόφορου Μαρίνου, επιμελητή εκθέσεων και εικαστικών δράσεων του ΟΠΑΝΔΑ, στο Πολιτιστικό Κέντρο Δήμου Αθηναίων «Μελίνα», άλλον έναν ενεργό χώρο τεχνών στην πόλη απ’ όταν άνοιξαν τα μουσεία και οι εκθεσιακοί χώροι στις 14 Μαΐου. «Πριν από έναν χρόνο περίπου, καθόμουν ένα απόγευμα και διάβαζα το βιβλίο του Κούντερα, όταν έπεσα πάνω σε μια περίεργη λέξη που δεν είχα ξανακούσει, LITOST. Τη μετέφραζε ως μια οδυνηρή κατάσταση που ξυπνάει μέσα μας ύστερα από ένα βλέμμα που ρίχνουμε σε ό,τι ξεσκεπάζεται. Τη σημείωσα και συνέχισα να τη σκέφτομαι όλο το επόμενο διάστημα ενώ δούλευα, συνόψιζε ό,τι εμφανιζόταν στους κόσμους των σχεδίων. Ηταν ξεκάθαρα ο ιδανικός τίτλος» θα πει στο «Βήμα» ο Παππάς.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
