Στις 14 Σεπτεμβρίου η χορεύτρια και χορογράφος Σάρα Μπάρας θα βρίσκεται στο Ηρώδειο για να μας ταξιδέψει στις ταβέρνες της Ανδαλουσίας αλλά παράλληλα να παρουσιάσει και ένα πρόγραμμα εξέλιξης του φλαμέγκο, χορού στον οποίο θεωρείται αυθεντία. Εχει στο ενεργητικό της περισσότερα από 30 χρόνια καριέρας, χιλιάδες παραστάσεις σε όλον τον πλανήτη, ενώ ο ήχος των χτυπημάτων των ποδιών της έχει ηχογραφηθεί ως σόλο όργανο.
Στο αρχαίο ρωμαϊκό ωδείο παρουσιάζει την παράσταση «Shadows», η οποία είναι αφιερωμένη στο «Sara Baras Flamenco Ballet Company». Δεκατέσσερις χορογραφίες που φέρουν την υπογραφή της, μουσική εμπνευσμένη από το φλαμέγκο αλλά και ενσωματωμένα ακούσματα άλλων πολιτισμών, είναι απόρροια της ίδιας καλλιτεχνικής πορείας. Τη μουσική σύνθεση υπογράφει ο Κέκο Μπαλντομέρο, κιθαρίστας από το Κάντιθ και μουσικός διευθυντής της Ομάδας, σε συνεργασία με τον σαξοφωνίστα Τιμ Ράις και τον βιολονίστα Αρα Μαλίκιαν. Μαζί της χορεύει ο Χοσέ Σεράνο.
Πριν από χρόνια η βρετανική εφημερίδα Independent είχε γράψει ότι η «ιδιοφυΐα της Baras έγκειται στο ότι επινόησε ένα στιβαρό πλαίσιο επιδέξιων χορευτικών μερών. Δεν υπάρχουν μυθοπλασία, θεατρινισμοί, φανταστικοί χωριάτες που κοπανάνε τα μπαστούνια τους στο έδαφος. Εδώ πρόκειται για το φλαμέγκο που αρμόζει στον 21ο αιώνα: απλοποιημένο και με αυτοπεποίθηση». Μια αυτοπεποίθηση που πηγάζει από το γεγονός ότι η Σάρα Μπάρας γεννήθηκε μέσα σε αυτό, το διδάχθηκε από τη μητέρα της και της έγινε τρόπος ζωής και έκφρασης. Στη συνέντευξη που παραχώρησε στο «Βήμα της Κυριακής» δηλώνει «όχι μόνο ευτυχισμένη που είμαι μία από τις εκπροσώπους αυτής της τέχνης την οποία τόσο εκτιμώ και αγαπώ αλλά θεωρώ ότι είναι μεγάλο προνόμιο να μπορώ να έχω την ελευθερία να δημιουργώ τις δικές μας παραστάσεις και είναι μεγάλη τύχη να μπορώ να τις ερμηνεύω και να τις μοιράζομαι με τo κοινό στο οποίο οφείλουμε τα 20 χρόνια ύπαρξης της ομάδας μας (εννοεί την ομάδας της Sara Baras Flamenco Ballet Company)».
Η χορεύτρια και χορογράφος γυρνάει στη γενέτειρα πόλη της, το Κάντιθ, και θυμάται τη μητέρα της «που με έμαθε να αγαπάω τον κόσμο της τέχνης και μου έδωσε την ευκαιρία να τον ζήσω εκ των έσω από πολύ μικρή ηλικία. Από πάντα με θυμάμαι να χορεύω. Ο χορός είναι το πάθος μου και το φλαμέγκο η τέχνη που φτάνει πιο κοντά στην καρδιά μου και από την οποία ποτέ δεν σταματώ να μαθαίνω και να την απολαμβάνω».
Πάνω από 4.000 παραστάσεις
Οπως θεωρεί ότι και οι θεατές της 14ης Σεπτεμβρίου θα απολαύσουν τις… «Σκιές» («Shadows»). «Οι «Sombras» (στα ισπανικά οι Σκιές) έχουν στιγμές αυτοσχεδιασμού. Παράλληλα και ο χώρος παίζει σημαντικό ρόλο. Στη συγκεκριμένη περίπτωση θα είμαστε στο Ηρώδειο. Αποτελεί μέρος της έμπνευσής μου, και αυτό κάνει την παράσταση να είναι μοναδική σε κάθε μέρος που παρουσιάζεται». Στη διαδρομή της έχει δώσει περισσότερες από 4.000 παραστάσεις. Αριθμός που… κουράζει μόνο και μόνο που τον διαβάζεις. «Πραγματικά, όταν το σκέφτομαι δεν μπορώ να το πιστέψω. Γεμίζω από υπερηφάνεια όταν σκέφτομαι ότι ποτέ δεν το βάλαμε κάτω και ότι παραδινόμαστε απόλυτα σε αυτό που κάνουμε με τον μεγαλύτερο δυνατό ενθουσιασμό. Χάρη στον χορό έχω μια υπέροχη ζωή. Είχα την ευκαιρία να γνωρίσω υπέροχους ανθρώπους και φυσικά ο χορός μού δίνει την ευκαιρία να μπορώ να έχω φωνή για να βοηθάω αυτούς που έχουν ανάγκη. Χάρη στον χορό είμαι ανάδοχος μιας Ενωσης που ονομάζεται «Η πριγκίπισσά μου Ρετ» που έχει ως στόχο την έρευνα, την ενημέρωση, τις θεραπείες και τη βοήθεια στις οικογένειες και τα κορίτσια που υποφέρουν από το σύνδρομο Ρετ ( γενετική νευρολογική διαταραχή) που θεωρείται μια σπάνια ασθένεια». Σε όλα όμως υπάρχει και το αντίτιμο. «Αυτά που έχασα είναι οι οικογενειακές στιγμές, κάτι το οποίο πονάει πολύ. Ωστόσο, προσπαθείς να τις αντικαταστήσεις με έναν ιδιαίτερο τρόπο όταν μπορείς».
Τα χρόνια περνούν για όλους μας αλλά δεν ξεχνούμε την παιδική μας ηλικία. «Η πρώτη εικόνα που σχηματίζεται είναι αυτή της μητέρας μου να παραδίδει μαθήματα χορού και του πατέρα μου με τη στρατιωτική του στολή. Των αδερφών μου να αθλούνται συνέχεια και της αδερφής μου, της Τρίκι, που είναι μικρότερη από μένα και στην οποία είχα πάντα αδυναμία. Ολη μας τη ζωή είμαστε μαζί. Είχαμε μια υπέροχη παιδική ηλικία γεμάτη από αγάπη χάρη στους γονείς μας».
Επιστροφή στο μέλλον και στις «Shadows». Μήνυμα και συμβουλή προς τους θεατές του Ηρωδείου: «Το σημαντικό σε αυτές τις παραστάσεις είναι να αφεθείς. Να είσαι διατεθειμένος να αισθανθείς αυτή την ενέργεια, αυτή τη δύναμη της τέχνης του φλαμέγκο που αγκιστρώνεται απευθείας στην καρδιά. Καθαρό συναίσθημα, καθαρό πάθος. Δεν χρειάζεται να ξέρεις, χρειάζεται να αισθανθείς».
Από την Ανδαλουσία σε όλον τον πλανήτη
Το φλαμέγκο, που πρωτοπαρουσιάστηκε στην Ανδαλουσία και αναπτύχθηκε ως ξεχωριστή υποκουλτούρα με κέντρα τη Σεβίλλη, το Κάδιξ και τη Μάλαγα, σήμερα είναι διεθνώς αναγνωρίσιμος χορός. Προήλθε από τη συνύπαρξη και μείξη της αραβικής, της ανδαλουσιανής, της σεφαραδίτικης και της τσιγγάνικης κουλτούρας. Δεν έμεινε όμως εκεί. Σύντομα αποτέλεσε χαρακτηριστικό κομμάτι του πολιτισμού της Ισπανίας ενσωματώνοντας και μετασχηματίζοντας λαϊκά στοιχεία και μουσικές φόρμες από τη Μούρθια και την Εξτρεμαδούρα. Στα τέλη του 18ου αιώνα το φλαμέγκο άρχισε να παρουσιάζεται σε ταβέρνες με τη συνοδείακιθάρας, ενώ σύντομα προστέθηκε και ο χορευτής ή η χορεύτρια (ballaor/ballaora). Σύμφωνα με διάλεξη του Φεδερίκο Γκαρθία Λόρκα, το φλαμέγκο είναι ένα είδος μαγείας, μια μυστηριακή δύναμη ανύψωσης της ψυχής του καλλιτέχνη που ερμηνεύει το τραγούδι ή τον χορό.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
