Σώματα ακίνητα και υποφωτισμένα, ακροβολισμένα παντού, σε μια ενδιάμεση κατάσταση, υπνωτισμένα ή και πεθαμένα, χωρισμένα από σκοτάδι και σιωπή. Ενας ήχος αναδύεται και σιγά-σιγά φτάνει στα αφτιά μας. Είναι σταλαγματιές από ένα κομμάτι πάγου, όπου έχει ακουμπήσει το κεφάλι του ένας νεαρός άνδρας. Ο ίδιος, καθισμένος στην άκρη ενός τραπεζιού, που αποτελεί ευρύτερα την άκρη μιας σκηνικής αλυσίδας διαφορετικών τραπεζιών, δίνει την εντύπωση ότι μάλλον ξαποσταίνει, ότι ανακουφίζεται από την αστραφτερή ψυχρότητα.
Ομως, αλίμονο, αν συνεχίσει έτσι το μέτωπό του φλερτάρει με κάποιο έγκαυμα, το οξύμωρο αλλά και τόσο εφικτό έγκαυμα από πάγο. Ωσπου ευτυχώς σαλεύει, όπως όλα τα σώματα σαλεύουν, αναδεύονται και επιστρέφουν, σαν να ζωντανεύουν ξανά, από έναν ήχο και πάλι.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
