Πρωτότυπα κεραμικά έργα

Μια μικρή, αρμονική εγκατάσταση από πήλινα αντικείμενα που κλείνουν στόμια αγγείων. Με το «Βουλωσέ το/Ferme Bouche» η Μαρία Λοϊζίδου δανείζεται στοιχεία από ένα κυπριακό αγγείο με ανθρωπόμορφο στόμιο, τύπου Κουκουμάρας, και δημιουργεί ένα έργο που παραπέμπει στην ασφυκτική συνθήκη της σιωπής. Η Ζωή Σκλέπα αντλεί την έμπνευσή της από ένα κανάτι κρασιού του δεύτερου μισού του 19ου αιώνα από την πόλη Γκροτάλιε της Απουλίας στην Κάτω Ιταλία και αποδομεί τα επιμέρους στοιχεία του κεραμικού σε μια νέα αφήγηση με «αλλεπάλληλες καταβυθίσεις στον θρίαμβο ενός συναισθήματος που υφέρπει» (τίτλος έργου: «Απ’ ώρα σε ώρα έρχονται οι επισκέπτες»). Η Αλίκη Παλάσκα πλάθει ένα αφαιρετικό δοχείο-κεφάλι, το «Portrait of a monkey» που αποτίνει φόρο τιμής στα μελανόμορφα βάζα του εργαστηρίου Ηλία και Νίκου Κουρτζή στην Αγιάσο της Λέσβου.

Τα πρωτότυπα κεραμικά έργα τους παρουσιάζονται στην έκθεση «Pott/Pott» (ως τις 7/1) στο Κέντρο Μελέτης Νεότερης Κεραμικής στον Κεραμεικό  και έχουν δημιουργηθεί ως επί το πλείστον ειδικά για αυτή. Οπως συμβαίνει δηλαδή και με τους υπόλοιπους 15 καλλιτέχνες που συμμετέχουν, όπως οι Δημήτρης Αμελαδιώτης, Μάρω Μιχαλακάκου, Δημήτρης Τσεριώνης, Μαλβίνα Παναγιωτίδη, Hope (Κωνσταντίνος Ντάγκας), Γιώργος Γεροντίδης κ.ά. Κανείς τους δεν είναι αμιγώς κεραμίστας ή κεραμίστρια, αλλά οι περισσότεροι χρησιμοποιούν ή έχουν χρησιμοποιήσει τον πηλό στο έργο τους. Ανταποκρινόμενοι/ες στο κάλεσμα του Αποστόλη Αρτινού της πλατφόρμας σύγχρονης τέχνης The Symptom Projects, ο οποίος είναι εμπνευστής και επιμελητής της έκθεσης, επέλεξαν ένα αγγείο από ένα μεγάλο αρχείο που τους είχε σταλεί σχετικά με δείγματα παραδοσιακής κεραμικής, δηλαδή από τον 16ο αιώνα μέχρι τα μέσα του 20ού, για να εντοπίσουν σημεία εικαστικού ενδιαφέροντος και να δημιουργήσουν από ένα έργο προκειμένου να «συνομιλήσουν» ισότιμα μαζί του, απηχώντας και τη σύγχρονη τάση ανάδειξης της χειροτεχνίας στη σύγχρονη τέχνη όπως είδαμε με ιδιαίτερη έμφαση στην εφετινή Μπιενάλε Βενετίας, και όχι μόνο.  «Η προσέγγιση των καλλιτεχνών απέναντι στη λαϊκή κεραμική δεν είναι φορμαλιστική, αλλά μια αφαιρετική, αναστοχαστική διερεύνηση χειρονομιών που εντοπίζονται στο παραδοσιακό έργο, εκθέτοντάς το» σύμφωνα με τον Αρτινό. Στην έκθεση παρουσιάζονται τόσο τα σύγχρονα έργα όσο και τα παραδοσιακά αγγεία αναφοράς τα οποία προέρχονται από ιδιωτικές συλλογές, όπως εκείνη του Αρτινού ή του Νίκου Λιάρου, ο οποίος είναι διευθυντής του Κέντρου Μελέτης Νεότερης Κεραμικής. «Η παρούσα έκθεση έχει ως θέμα την καλλιτεχνική διάσταση της παραδοσιακής κεραμικής. Μέσα από τα έργα των καλλιτεχνών αλλά και τα κείμενα του καταλόγου αναγνωρίζεται μια μέριμνα στην εργασία του αγγειοπλάστη που είναι πέραν του χρηστικού ορίζοντα του αντικειμένου του. Ο πληθωρισμός των χρωμάτων, οι τεχνικές των υαλώσεων, τα παράδοξα σχήματα, όπως για παράδειγμα τα ανθρωπόμορφα και ζωόμορφα αγγεία, όλα κάτι μαρτυρούν, κάτι που είναι πέραν της προφανούς αλήθειας του αντικειμένου, αυτή τη διεστραμμένη πλευρά της αισθητικής απόλαυσης» σημειώνει στον κατάλογο της έκθεσης.