Μοιάζει με σκυταλοδρομία σεξουαλικών συναντήσεων, με παιχνίδι αποπλάνησης, σαν ένα ατέλειωτο κυνήγι για σεξ με πρόσχημα τον έρωτα. «Ο κύκλος του έρωτα» του Αρθουρ Σνίτσλερ (1862-1931) δεν είναι όμως μόνον αυτό. Είναι κυρίως ένα σχόλιο πάνω στην υποκρισία, τα κοινωνικά στερεότυπα και την ατέρμονη αγωνία για ικανοποίηση.
Αυτός ο «Κύκλος», που ξεκινά με μια πόρνη για να καταλήξει, κλείνοντας (;) και πάλι σε αυτήν, μας συστήνει δέκα ζευγάρια, πριν και μετά το σεξ, σε μια διαρκή εναλλαγή συντρόφων. Γραμμένο το 1897, εκδόθηκε έξι χρόνια μετά και δεν άργησε να απαγορευτεί από την αυστριακή λογοκρισία. Θεωρήθηκε προκλητικό και «πορνογραφικό», καθώς εξέθετε (και) την αστική τάξη, βγάζοντας πολλά από τα κρυμμένα της στη φόρα. Η πρεμιέρα στο Βερολίνο δόθηκε δύο δεκαετίες αργότερα, και παρά τον πόλεμο που δέχτηκε λόγω της θεματολογίας του, δικαιώθηκε τελικά στα δικαστήρια και έκτοτε παίζεται στις σκηνές του κόσμου.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
