«This is London calling», «Εδώ Λονδίνο»: με αυτή τη φράση άρχιζαν τα ραδιοφωνικά δελτία του BBC, λίγο πριν από την έναρξη, το 1939, του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Αυτή η φράση, την οποία περίμενε με αγωνία καθ’ όλη τη διάρκεια του πολέμου ο ελεύθερος κόσμος, άφησε εποχή. Σαράντα χρόνια αργότερα, το 1979, ένα λονδρέζικο ροκ γκρουπ, οι Clash (Η Συμπλοκή) κυκλοφορούσαν τον τρίτο τους δίσκο, με το ίδιο όνομα, «London Calling». Οπως οι εκπομπές του BBC, έτσι και ο δίσκος άφησε εποχή, για άλλους, προφανώς, λόγους. Για αυτούς για τους οποίους το μουσείο της πόλης του Λονδίνου (Museum of London) εγκαινίασε την περασμένη Παρασκευή έκθεση με τίτλο «The Clash: London Calling», η οποία θα διαρκέσει μέχρι τις 19 Απριλίου 2020. Στην έκθεση, με ελεύθερη είσοδο, παρουσιάζονται φωτογραφίες των Clash, προσωπικά αντικείμενα των μελών του συγκροτήματος, μουσικά όργανα – ενίοτε σπασμένα –, χειρόγραφα με στίχους.
Το Λονδίνο είναι μια πόλη που έχει να διηγηθεί χιλιάδες συναρπαστικές ιστορίες. Η σύντομη ιστορία των Clash είναι μία από αυτές.
Το 1976, το πανκ αλλάζει τη μουσική σκηνή της Αγγλίας και αρχίζει να εξελίσσεται σε κοινωνικό φαινόμενο. Τον Ιούνιο εκείνης της χρονιάς, ο μπασίστας Πολ Σάιμονον, ο κιθαρίστας Μικ Τζόουνς, 19 ετών και οι δύο, έχουν μόλις παρατήσει τις σπουδές τους σε μια σχολή Καλών Τεχνών στο Δυτικό Λονδίνο για χάρη της μουσικής.
Τύχη αγαθή έφερε στον δρόμο τους τον Τζο Στράμερ, τραγουδιστή και κιθαρίστα, 23 ετών, όμορφο σαν κινηματογραφικό αστέρα και με έντονη προσωπικότητα. Οι τρεις τους σχηματίζουν τους Clash, ηχογραφούν έναν πρώτο δίσκο και στον δεύτερο προστίθεται στο συγκρότημα και ο ντράμερ Τόπερ Χέντον.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
