Σε ένα από τα εφηβικά ποιήματά του ο Κώστας Καρυωτάκης περιγράφει την τρυφερή εικόνα ενός κοριτσιού που παίζει πιάνο, «κι απλώνει στ’ άσπρα πλήχτρα του ανάλαφρα / τα χέρια της τ’ ασπρότερα».Μοναδικός «ακροατής» της ένα βάζο (ανθογυάλι, κατά τον ποιητή), τοποθετημένο πάνω στο όργανο, με τα λουλούδια του να κουνιούνται σαν να ανατριχιάζουν κάθε φορά που η μικρή χτυπάει τα πλήκτρα. Τέτοιες σκηνές τρυφερής μοναξιάς, αυτοσυγκέντρωσης και ενδοσκόπησης, γεννάνε συνήθως στο μυαλό μας όλα αυτά τα Νυχτερινά, οι Πολωνέζες, οι Μαζούρκες, τα εκατοντάδες έργα για σόλο πιάνο που έχουν ηχογραφήσει οι μεγάλοι καλλιτέχνες ή που έχουμε ακούσει στις αίθουσες συναυλιών. Ομως αυτή τη φορά στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών θα ακούσουμε το πιάνο αλλιώς: Λιγότερο μοναχικό, πολύ πιο εντυπωσιακό και δυναμικό ή μάλλον σε μια σύμπραξη που θα το κάνει να ακούγεται πλούσιο και δυναμικό σαν συμφωνική ορχήστρα. Γιατί δεν θα έχουμε πάνω στη σκηνή ένα, αλλά τέσσερα πιάνα. Και τέσσερις διακεκριμένους σολίστες: Ο Γιάννης Βακαρέλης, ο Κυπριανός Κατσαρής, ο Γιώργος-Εμμανουήλ Λαζαρίδης και ο Αχιλλέας Γουάστωρ «θα ενώσουν την πείρα, τη δεξιοτεχνία και την εκφραστικότητά τους» για να παρουσιάσουν την Τετάρτη 6 Οκτωβρίου «ένα πανόραμα αγαπημένων έργων του συμφωνικού και οπερατικού ρεπερτορίου σε ευφάνταστες μεταγραφές για τέσσερα πιάνα».
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Έχετε ήδη συνδρομή;Μπορείτε να συνδεθείτε από εδω
Είσοδος
