Η ιστορία μας διαδραματίζεται στη Λίμνη των Κύκνων. Εκεί, ανάμεσα σε δεκάδες υδρόβια πτηνά με μαγευτικά χρώματα ζει και η Ιζαντόρα Ντακ, μια πάπια που ονειρεύεται να σταδιοδρομήσει στο μπαλέτο. Ομως, ο σωματότυπός της δεν ανταποκρίνεται στα πρότυπα για τους χορευτές – σε αντίθεση π.χ. με το σωματότυπο των κύκνων. Οταν κάποια στιγμή ο δάσκαλός της θα τη διώξει από το μάθημα και οι συμμαθήτριές της θα της φερθούν σκληρά, η Ιζαντόρα θα επανεξετάσει και τα όνειρα και την πορεία της ζωής της. Ας μην τα αποκαλύψουμε όμως όλα, ας αφήσουμε το παραμύθι να εξελιχθεί με τους δικούς του ρυθμούς και να μας παρασύρει στον μαγικό κόσμο του.
΄Η μάλλον να μας μιλήσει με τη γλώσσα των παραμυθιών για τον καθημερινό αγώνα των ανθρώπων να ξεπεράσουν τη μοναξιά τους, τους φόβους τους, τις δυσκολίες που τους περιμένουν σε κάθε γωνία. Αυτό κάνει η «Ιζαντόρα Ντακ», το επιτυχημένο βιβλίο της Στέλλας Μιχαηλίδου που τώρα έγινε μιούζικαλ για όλη την οικογένεια, με τη συγγραφέα να υπογράφει το θεατρικό κείμενο και τη σκηνοθεσία και με τον Κώστα Βόμβολο να γράφει τη μουσική.
Ενα μιούζικαλ που ανεβαίνει στην Εναλλακτική Σκηνή της Εθνικής Λυρικής Σκηνής, για να παρασύρει μικρούς και μεγάλους στην «περιπέτεια αυτογνωσίας, με όχημα τη μουσική, τον χορό και το χιούμορ».
Συμβαίνει συχνά, κυρία Μιχαηλίδου, οι συγγραφείς να βλέπουν τα βιβλία τους να ανεβαίνουν στη θεατρική σκηνή, να γίνονται ταινίες, σίριαλ κ.λπ. Εσείς επιπλέον σκηνοθετείτε η ίδια το θεατροποιημένο βιβλίο σας.
«Δεν πρόκειται όμως για την πρώτη φορά, το κάνω εδώ και χρόνια».
Πώς είναι λοιπόν ως εμπειρία;
«Είναι κάτι το οποίο, για να πω την αλήθεια, με δυσκολεύει λιγάκι. Οταν σκηνοθετώ έργα που έχουν γράψει άλλοι αισθάνομαι μεγαλύτερη ελευθερία, μπορώ και έχω μία δυνατότητα ερμηνείας πολλών πραγμάτων που όταν το έργο είναι δικό μου, μου φαίνονται γνωστά και πρέπει με έναν τρόπο να μου γίνουν πάλι ξένα για να μπορέσω να τα αντιμετωπίσω με μία ελευθερία. Για να μπορέσουν να με οδηγήσουν σε ερμηνείες που δεν τις έχω σκεφτεί από πριν. Από την άλλη, όταν είμαι μέσα στην παραγωγή και συνεργάζομαι με τους υπόλοιπους συντελεστές απολαμβάνω τη διαδικασία. Ολοι μαζί μπορούμε και διαμορφώνουμε μια παράσταση που μπορεί να είναι, ας πούμε, πολύ κοντά σε εκείνο που είχα φανταστεί».
«Δεν κρύβω το σκοτάδι σαν να μην υπάρχει, πρέπει όμως να το δείξω με τον κατάλληλο τρόπο. Με προσοχή, ώστε να μην υπάρξει κάτι απότομο και σκληρό που πιθανώς θα τρομάξει και θα αποθαρρύνει τα παιδιά» λέει η Στέλλα Μιχαηλίδου. © Γιώργος Καλκανίδης
Ακούτε όμως εύκολα τις γνώμες των άλλων ή έχετε πολύ συγκεκριμένη άποψη για το τι θέλετε να κάνετε;
«Θα έλεγα πως όχι απλώς αφήνομαι, αλλά πως έχω ανάγκη να επηρεαστώ από τους άλλους. Από τον σκηνογράφο, από τον μουσικό, από τον χορογράφο, από οποιονδήποτε τέλος πάντων συμμετέχει. Πάντα η παράσταση φτιάχνεται από όλους».
Η «Ιζαντόρα Ντακ» είναι μια έξυπνη και χαριτωμένη ιδέα που σας δίνει την ευκαιρία να πείτε πολλά πράγματα. Πώς προέκυψε; Ξεκινώντας από τον τίτλο, που παίζει με το όνομα της σπουδαίας χορεύτριας Ισιδώρας Ντάνκαν και με την αγγλική λέξη ντακ, πάπια.
«Μου αρέσουν τέτοιου τύπου παιχνίδια, παιχνίδια που έχουν να κάνουν με τη γλώσσα. Την ίδια στιγμή λατρεύω κι εγώ τον χορό. Επαιξα με το όνομα της Ντάνκαν ακολουθώντας κυρίως την ανάγκη να δημιουργήσω μία καινούργια γλώσσα για να απευθυνθώ στα νεότερα κοινά. Εδώ, εννοείται, σταματά κάθε ομοιότητα της ηρωίδας μου με την υπαρκτή πρίμα μπαλαρίνα».
Στην εποχή τη σημερινή πόσο εύκολο ή πόσο δύσκολο είναι να απευθύνεσαι στα παιδιά; Αυτολογοκρίνεστε; Εχετε κάποιους φόβους όποτε προσπαθείτε να προσεγγίσετε ένα τέτοιο κοινό;
«Δεν θα έλεγα ότι έχω φόβο. Είμαι όμως πολύ προσεκτική. Γνωρίζω ότι απευθύνομαι σε ένα ευαίσθητο κοινό που χρειάζεται ιδιαίτερη φροντίδα. Ετσι, φροντίδα χρειάζεται και η γλώσσα του κειμένου, το πώς αποδίδεται μία βίαιη σκηνή για παράδειγμα, γιατί σε καμία περίπτωση δεν θέλω να τρομάξω. Ούτε όμως θέλω να παρουσιάσω τα πράγματα πολύ ωραιοποιημένα. Δεν κρύβω το σκοτάδι σαν να μην υπάρχει, πρέπει όμως να το δείξω με τον κατάλληλο τρόπο. Με προσοχή, ώστε να μην υπάρξει κάτι απότομο και σκληρό που πιθανώς θα τρομάξει και θα αποθαρρύνει τα παιδιά».
Η παραγωγή χαρακτηρίζεται «μιούζικαλ για όλη την οικογένεια». Πώς μπορείτε να γράφετε για παιδιά έχοντας στο μυαλό σας και τους ενηλίκους; Πώς χτίζεται κάτι το οποίο μπορεί να είναι ψυχαγωγικό για όλα τα μέλη μιας οικογένειας ανεξαρτήτως ηλικίας;
«Κατ’ αρχάς υπάρχουν πάρα πολλοί ενήλικοι, μεταξύ των οποίων είμαι και εγώ, που συνεχίζουν να αγαπούν τη λογοτεχνία που απευθύνεται σε παιδιά. Ή που μπορεί να βλέπουν ταινίες που απευθύνονται κυρίως σε παιδιά. Από την άλλη, τα θέματα τα οποία θίγονται στη δική μας παράσταση είναι θέματα που αφορούν και τους ενηλίκους, δεν αφορούν αποκλειστικά τα παιδιά. Αναφέρομαι μεταξύ άλλων στο θέμα της συμπερίληψης, της αποδοχής, της διαφορετικότητας, της αναγνώρισης της ταυτότητάς μας και της αποδοχής μας… Ολα αυτά δεν είναι ξένα προς το ενήλικο κοινό, αντίθετα το απασχολούν.
Την ίδια στιγμή η «Ιζαντόρα Ντακ» είναι μία παράσταση με πάρα πολύ χορό, κλασικό και σύγχρονο, με τραγουδιστές, με ηθοποιούς, οπότε νομίζω ότι και οι μεγαλύτεροι θεατές που αγαπούν τον χορό και τη μουσική και τα παιδιά που γοητεύονται από το θεατρικό παιχνίδι και από το θέαμα, θα βρουν ενδιαφέρον. Ελπίζω και εύχομαι να τους ικανοποιήσει, να τους ευχαριστήσει, κάτι να τους πει».
INFO Παραστάσεις θα δίνονται σχεδόν καθημερινά από τις 8 Νοεμβρίου έως την 1η Δεκεμβρίου. Με τους Λυδία Στέφου (Ιζαντόρα), Μαργαρίτα Συγγενιώτου, Δημήτρη Ναλμπάντη, Ιώ Λατουσάκη, Γεωργία Κυριαζή, Ραφαέλα Τσομπανούδη, Ηλιάνα Υφαντή, Μυρσίνη Πετρούτσου κ.ά. Συμμετέχουν χορευτές και χορεύτριες του μπαλέτου της ΕΛΣ.
