Μια φωτογραφία από τα σημάδια από τους όλμους στα κτίρια του Σαράγεβο. Και ύστερα μια ομάδα παιδιών που διακόπτουν το παιχνίδι τους για να ποζάρουν μπροστά στον φακό στην Κεντρική Σερβία. Επειτα πάλι μία εικόνα ενός μνημείου αφιερωμένου στους νεκρούς της Σρεμπρένιτσα – η θανάτωση χιλιάδων βοσνίων μουσουλμάνων το 1995 χαρακτηρίστηκε το μεγαλύτερο έγκλημα στην Ευρώπη μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Και αν γυρίσεις κάποιες σελίδες πίσω έρχεται η φωτογραφία της συζύγου ενός συνταγματάρχη του γιουγκοσλαβικού στρατού από τον οικογενειακό τους τάφο. Την ίδια στιγμή ένας άντρας επιπλέει ανέμελος στα υπαίθρια ιαματικά λουτρά της Επισκοπής στην Αλβανία και μια ηλικιωμένη κυρία ποζάρει με τα εγγόνια της σε κάποια συνοικία της Ξάνθης.
Αυτοί είναι μερικοί από τους ήρωες του λευκώματος «Αίμος Διαδρομές στα Βαλκάνια» (εκδ. Αγρα) του Θοδωρή Νικόλαου, ο οποίος στον τίτλο χρησιμοποιεί τη λέξη Αίμος, το πρώτο όνομα της χερσονήσου μας, το προοθωμανικό. «Αντιλαμβάνομαι – και ελπίζω πως φωτογράφισα – τα Βαλκάνια ως ένα τόπο αδιαίρετο, κοινό. Σαν μια «ήπειρο» συμπαγή, με μόνο σύνορο την περιέργεια του ματιού. Αυτήν τη σημασία έχω προσδώσει στα Βαλκάνια, αυτά τα Βαλκάνια με γοήτευσαν» αναφέρει μιλώντας στο «Βήμα».
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Έχετε ήδη συνδρομή;Μπορείτε να συνδεθείτε από εδω
Είσοδος
