Καμιά φορά η έμπνευση έρχεται η ίδια και σε βρίσκει. Τον Φίλιππο Πλιάτσικα τον πέτυχε στη Νέα Μάκρη μια ηλιόλουστη μέρα της περασμένης άνοιξης με τη μορφή του Παναγιώτη, ο οποίος «με πλησίασε και μου θύμισε ότι στις αρχές της δεκαετίας του ’90 είχα παίξει με μια κιθάρα στη «Στροφή». Τότε πάλευε να απεξαρτηθεί. Μου είπε την ιστορία του, μια συνταρακτική ιστορία, και έμεινα άναυδος. Το 2018 στις μεγάλες φωτιές στο Μάτι έσωσε τη μητέρα του κι όποιον άλλον πρόλαβε παίρνοντάς τους στην αγκαλιά του και κουβαλώντας τους ως τη θάλασσα. Μοιράστηκε μαζί μου τις εικόνες που είδε, εικόνες συγκλονιστικές και φοβερά τραυματικές. Εδειξε ξανά ότι αγαπάει πολύ τη ζωή και αψήφησε το σκοτάδι. Μου είπε τη φράση «κοίτα, Φίλιππε, τώρα που μίκρυνε ο χάρτης ελπίζω να ξαναβρεθούμε» και έτσι έφτιαξα το «Σαν να μίκρυνε ο κόσμος» που μιλάει για όλα αυτά που μοιάζουν πολύ μακρινά αλλά δεν είναι: από τον πλανήτη που έχει πάρει φωτιά κι εμείς ασχολούμαστε με χιλιάδες άλλα πράγματα λες και έχουμε πολλά σπίτια να μείνουμε, μέχρι την ψυχή μας που φλέγεται και εμείς σφυρίζουμε αδιάφορα νομίζοντας ότι όταν εθελοτυφλούμε τα προβλήματα εξαφανίζονται».
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
