Πλαστικά μπουκάλια που δεν λείπουν σχεδόν από κανένα νοικοκυριό, κουτάλια και εξαρτήματα από παροπλισμένα παιχνίδια. Η πανδαισία χρωμάτων της κατασκευής από ξύλα και πλαστικό σε αυτή τη «Χωρίς τίτλο» (1981) νεκρή φύση, είναι το έργο που σε υποδέχεται στην έκθεση «Βασίλης Σκυλάκος. Το χέρι. Εργα 1957-1997» στην Πινακοθήκη του Δήμου Αθηναίων στο Μεταξουργείο. Ενα έργο που προϊδεάζει και σηματοδοτεί όσα πρόκειται να ακολουθήσουν από έναν δημιουργό, τον Βασίλη Σκυλάκο (1930-2000), ο οποίος δήλωνε ότι «ολόκληρη η δουλειά του είναι ένα παιχνίδι» ή ότι «ζωγραφίζει παίζοντας».
Πρόκειται για την κυριαρχία των χρησιμοποιημένων πρώτων υλών, σε γλυπτικές εγκαταστάσεις από ξύλινα αντικείμενα ή από σίδερο και ξύλο ή στους πίνακες από ζωγραφισμένα τεντόπανα για παράδειγμα, καθώς ο Σκυλάκος αξιοποιούσε ό,τι έπεφτε στο «χέρι» του. Εξ ου και ο τίτλος της έκθεσης που είναι επίσης και μια αναφορά στην ατομική έκθεση «Το χέρι. Εργαστήρι-Παλιατζίδικο» που διοργανώθηκε στην Αίθουσα Τέχνης Δεσμός το 1992. Ο Σκυλάκος διατηρούσε και κυριολεκτικά ένα παλαιοπωλείο σε ένα υπόγειο της οδού Κουμπάρη από τη δεκαετία του ’60 ως εκείνη του ’90, γι’ αυτό και είχε πολλές πρώτες ύλες στη διάθεσή του, ενώ πουλούσε εκεί και τις δικές του κατασκευές.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
