Οταν πληροφορήθηκα πριν από μερικά εικοσιτετράωρα (όπως όλοι άλλωστε) ότι ο Σταύρος Ψυχάρης πέθανε στη διάρκεια του ύπνου του, σκέφθηκα ότι αυτός είναι ο ιδανικότερος θάνατος που μπορεί να τύχει σε έναν άνθρωπο. Να φύγει ήρεμα, την ώρα που κοιμάται. Ετσι λοιπόν ο εκδότης Σταύρος Ψυχάρης, μία προσωπικότητα με έντονο, πολυτάραχο βίο, «έφυγε» το βράδυ της περασμένης Δευτέρας. Ησυχα, πολύ ήσυχα. Ο θάνατός του ανακοινώθηκε νωρίς το πρωί της Τρίτης από την οικογένειά του. Ο Σταύρος Ψυχάρης πέθανε την ώρα που κοιμόταν. Αποκαμωμένος από τη συνεχή «πάλη» (εδώ και πολλά χρόνια) με μία ασθένεια ιδιαίτερα σκληρή. Ο Ψυχάρης, έλεγε ένας στενός του φίλος, «έφυγε» ακριβώς όπως ο Τσάρλι Τσάπλιν. Μέσα στον ύπνο του. Ο εκδότης που δεν γελούσε συχνά – πολλοί τον χαρακτήριζαν ως τον άνθρωπο με το «παγωμένο» βλέμμα – διασκέδαζε πραγματικά με τον Τσάπλιν, τον οποίο θεωρούσε τον μεγαλύτερο κωμικό ηθοποιό όλων των εποχών. Προσωπικά δεν θα αρχίσω να γράφω για την προσωπικότητα του Σταύρου Ψυχάρη. Αυτή την εβδομάδα που διανύσαμε γράφτηκαν τόσο πολλά για αυτόν. Αλήθειες, ψέματα, υπερβολές. Νομίζω ότι ο ίδιος, μια προσωπικότητα σκληρή, αυστηρή, με απίστευτο χιούμορ (για αυτούς που τον ήξεραν καλά), θα διασκέδαζε πολύ με όλα αυτά που γράφτηκαν, γράφονται και νομίζω ότι θα γράφονται καιρό για εκείνον. Γιατί ο Σταύρος Ψυχάρης σφράγισε μία ολόκληρη εποχή για την ελληνική δημοσιογραφία. Ο Ψυχάρης δεν υπήρξε μόνο ένας κορυφαίος, ο κορυφαίος ίσως, δημοσιογράφος της χώρας. Ο Σταύρος Ψυχάρης, ο Σταύρος όπως τον αποκαλούσαν οι φίλοι αλλά και άνθρωποι που επιθυμούσαν να δείξουν ότι έχουν οικειότητα μαζί του (πολλούς δεν τους γνώριζε καν), ήταν ένας big star. Ακριβώς αυτό. Ενας τεράστιος star που απασχολούσε ό,τι και αν έκανε. Σε επαγγελματικό και προσωπικό επίπεδο. Κανένας δεν σκεφτόταν όπως αυτός, κανένας δεν έγραφε κείμενα όπως εκείνος, κανένας δεν «ζούσε» όπως αυτός, χωρίς να δίνει λογαριασμό σε κανέναν…
Η πολυαγαπημένη του στήλη
Ανάμεσα σε όλα αυτά τα κείμενα που γράφονται αυτό το διάστημα στον Τύπο υπάρχει πάντα μία αναφορά σε αυτήν εδώ τη στήλη που έχω την τιμή να γράφω κάθε Κυριακή στο «Βήμα». Την ιστορική, εμβληματική «Σίβυλλα». Ο Σταύρος Ψυχάρης εμπνεύστηκε και δημιούργησε τη «Σίβυλλα» λοιπόν, η οποία από την πρώτη στιγμή που άρχισε να τη γράφει ο ίδιος δημιούργησε τεράστια επιτυχία. Ο Ψυχάρης λάτρευε τη «Σίβυλλα». Την έγραφε μόνος του στις αρχές, αργότερα δεν μπορούσε λόγω μεγάλου φόρτου εργασίας να συνεχίσει να τη γράφει, έβαλε κάποιους άλλους να το κάνουν, δεν του άρεσε όμως το αποτέλεσμα. Εκανε διάφορες δοκιμές, μέχρι που τελικά… της έβαλε λουκέτο. Προσωπικά δεν είχα μαζί του στενές σχέσεις και οικειότητες. Είχαμε γνωριστεί πριν πολλά χρόνια μέσω κοινής φίλης, ήθελε να γράφω στην εφημερίδα, τελικά όμως εγώ προτίμησα την τηλεόραση του ΑΝΤ1 και μία προσωπική, δημοσιογραφική απογευματινή εκπομπή. Με τον Σταύρο Ψυχάρη είχαμε χαθεί μέχρι που κάποιο μεσημέρι χτύπησε το τηλέφωνό μου. «Ωραία η εκπομπή» μου λέει μία βραχνή, σιγανή φωνή. «Την παρακολουθώ, όποτε μπορώ. Πολύ καλά τα θέματα. Να σε ρωτήσω όμως κάτι προσωπικό. Εκείνο το ωραίο παιδί γιατί το «άφησες»; Τον είδα σε ένα εστιατόριο στη Νέα Υόρκη και μου είπε διάφορα». Αρχισε να γελάει δυνατά. «Μήπως, καημένη μου, καβαλήθηκες, γιατί κάνεις τηλεόραση; Ολα αυτά τελειώνουν και τελειώνουν γρήγορα» επισήμανε. Ο Σταύρος Ψυχάρης είχε δίκιο. Η τηλεόραση τελείωσε γρήγορα για εμένα, λόγω λανθασμένων κινήσεων. Ετσι βρέθηκα στο «Βήμα» και στο BHMAgazino κάνοντας διάφορα θέματα.
Ο νέος κύκλος
Ο Σταύρος Ψυχάρης με παρακολουθούσε, μου έστελνε κάποιες «σημειώσεις», πάντα σε αυστηρό ύφος αν και ήταν ικανοποιημένος από τη δουλειά μου. Μέχρι που κάποια στιγμή με φώναξε στο γραφείο του. Το ύφος του ήταν πάντα λίγο μπλαζέ, λίγο απόμακρο, λίγο «ξαφνιασμένο», το γνωστό του ύφος τέλος πάντων. «Ξέρεις, μετά από πολλά χρόνια που την έχω «κλειστή», αποφάσισα να επαναφέρω τη «Σίβυλλα». Σκέφτομαι ότι είσαι η ιδανική να την κάνεις» μου λέει. Δεν έφερα αντίρρηση. Αλίμονο! Η συγκεκριμένη ήταν μία από τις καλύτερες και πλέον επιτυχημένες στήλες στα ελληνικά media. Λίγα λεπτά αργότερα μου είπε να κάνω ένα «δοκιμαστικό», εγώ το έριξα στην πλάκα… (του «εξήγησα» ότι δεν είμαι μοντέλο να κάνω δοκιμαστικό), τελικά την ξεκίνησα μία εβδομάδα μετά τη συζήτησή μας. Ο Ψυχάρης περίμενε να δει τις αντιδράσεις την πρώτη εβδομάδα που η «Σίβυλλα» ξεκινούσε τον νέο της κύκλο. Νομίζω ότι αμέσως κατάλαβε ότι πάμε για επιτυχία. Του άρεσε ότι ο κόσμος τού τηλεφωνούσε και τον ρωτούσε αν τη γράφει και πάλι ο ίδιος ή κάποιος άλλος, τον «ιντριγκάριζαν» οι αντιδράσεις κάποιων για όσα γράφονταν (πάντα πρέπει να ξέρετε γράφω με χιούμορ και όχι με κακία) για το άτομό τους. Ο Σταύρος Ψυχάρης ένιωθε ευτυχής. Σε site υψηλής επισκεψιμότητας γράφτηκε ότι στον Ψυχάρη άρεσε το gossip. Δεν νομίζω. Ηξερε άλλωστε τα πάντα για όλους και για όλα. Ο Σταύρος Ψυχάρης διασκέδαζε με τη στήλη. Χαιρόταν. Τον έβγαζε από τα προβλήματα της καθημερινότητας. Τη θεωρούσε μοναδική.
Το ενδιαφέρον
του Χρήστου Λαμπράκη
Θυμάμαι πώς «αντιμετώπισε» φίλο του τραπεζίτη, τον ισχυρότερο ίσως της χώρας, όταν του τηλεφώνησε, την πρώτη μάλιστα Κυριακή της «Σίβυλλας», για να του πει ότι η στήλη αντιμετώπισε κάπως «περίεργα» τον θάνατο της κουμπάρας του, πάμπλουτης Ελληνίδας (παντρεμένης με διάσημο γάλλο επιχειρηματία) η οποία ζούσε μόνιμα στο Παρίσι. Ο Ψυχάρης μού ζήτησε να βάλω ένα μικρό σχόλιο την επόμενη εβδομάδα, κάπως «γλυκό», τρυφερό. Ενα «αστεράκι» χωρίς τίτλους. Μόλις που φαινόταν. Σίγουρα δεν ήταν ο άνθρωπος που δεχόταν παρεμβάσεις. Αυτό που γράφεται ότι προστάτευε τους συνεργάτες του ήταν αλήθεια. Η «Σίβυλλα» ακολούθησε και ακολουθεί την επιτυχημένη της πορεία, τη νέα της «μορφή» εδώ και περισσότερο από 10 χρόνια. Οταν πέθανε ο Χρήστος Λαμπράκης η εφημερίδα «ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ» (είχε το μεγαλύτερο και πληρέστερο ρεπορτάζ) έγραψε ότι ο τότε εκδότης (μετά ανέλαβε ο Ψυχάρης) έδειχνε ενδιαφέρον και ο ίδιος κάποιες φορές για τη «Σίβυλλα» τα χρόνια τα παλιά, όταν πρωτοξεκίνησε (πριν από τριακονταετία και βάλε…). Ο Ψυχάρης σχολίασε τα γραφόμενα της εφημερίδας, επισημαίνοντας ότι είναι φυσικό οι πάντες να δείχνουν ενδιαφέρον για μια στήλη τόσο «πικάντικη» και με μεγάλες δόσεις χιούμορ.
Αγαπημένες συνήθειες…
Τι άλλο απολάμβανε ο Σταύρος Ψυχάρης στη ζωή του; Ενας «δύσκολος», ιδιαίτερος άνθρωπος. Απολάμβανε να ασχολείται με το BHMAgazino, να λέει την άποψή του για τα εξώφυλλα (κάνοντας «ανατροπές», εκεί δηλαδή που είχε στο εξώφυλλο τις μεγαλύτερες προσωπικότητες του πνεύματος, της επιστήμης, της πολιτικής, να βάζει ξαφνικά την Αννα Βίσση που συμπαθούσε ο ίδιος ή τον Σάκη Ρουβά που άρεσε στις κόρες του), να τρώει τις Παρασκευές τα μεσημέρια στην «Αθηναϊκή Λέσχη» με παλιούς φίλους. Το αγαπημένο του εστιατόριο ήταν το «MILOS» (στο υπόγειο του «Hilton» εκείνες τις εποχές). Εκεί έτρωγε συνέχεια με επιχειρηματίες και τη σύζυγό του Χριστίνα, η οποία, ως γνωστόν, του στάθηκε ως το τέλος. Η Χριστίνα μορφωμένη, ήσυχη, low profile, ήταν η καλύτερη επιλογή που μπορούσε να κάνει στη ζωή του ο «θορυβώδης» Σταύρος. Ο Ψυχάρης αγαπούσε το Πόρτο Χέλι, όπου διατηρούσε υπερπολυτελή εξοχική κατοικία (αγοράστηκε τελικά από ξένο επιχειρηματία), τα γεύματα στον «Ταρσανά» στις Σπέτσες και την παρέα με τους στενούς του φίλους Κώστα και Σοφία Τσουβελεκάκη. Ο Κώστας και η Σοφία ήταν πάντα δίπλα του. Ακόμα και όταν ο Ψυχάρης «έπεσε» από τον χρυσοποίκιλτο θρόνο του, δείχνοντας έτσι την ποιότητα του χαρακτήρα τους. Ακριβώς όπως και οι μεγαλοεπιχειρηματίες κ.κ. Μυτιληναίος και Περιστέρης. Ο Ψυχάρης αγαπούσε την κλασική μουσική, το κλασικό μπαλέτο, τη δουλειά του εικαστικού Στέφανου Δασκαλάκη, τα ταξίδια στο Λονδίνο και στη Νέα Υόρκη και το «Harry’s Bar». Αντιπαθούσε τις γυναίκες που προσπαθούσαν να του γίνουν… στενός κορσές και χρησιμοποιούσαν το όνομά του χωρίς να έχουν καμία σχέση…
Αντίο, κύριε Ψυχάρη.
