«Οσο δύσκολα έρχεται η φήμη τόσο εύκολα φεύγει»

«Αυτή η γαλλική ταινία για ένα ευρύ κοινό, έξυπνη, γενναιόδωρη, στο ύφος των «Αθικτων», υπέροχα γραμμένη αλλά και αλάνθαστα παιγμένη από έναν σπουδαίο Καντ Μεράντ, θα κερδίσει τους πάντες» έγραψε για τη δραματική κομεντί «Ενας θρίαμβος» («Un triomphe»), η γαλλική εφημερίδα «Le Figaro». Και πράγματι, με τη μικρή αλλά ανθρώπινη ιστορία που αφηγείται – την εκπαίδευση στην υποκριτική μιας ομάδας φυλακισμένων από έναν επαγγελματία ηθοποιό «στα αζήτητα», τον οποίο υποδύεται ο έξοχος Μεράντ – έχει όλα τα φόντα μιας feelgood μεν αλλά ποτέ «τραβηγμένης από τα μαλλιά» ταινίας. Η πορεία της δε πριν ανοίξει στην Ελλάδα, όπου προβάλλεται αυτές τις μέρες, είναι εξαιρετική: αποτέλεσε επίσημη επιλογή στο Φεστιβάλ Καννών το 2020, κέρδισε το βραβείο κοινού στο Φεστιβάλ της Ανγκουλέμ, προβλήθηκε ως Gala Screening στο Φεστιβάλ Ζυρίχης αλλά και ως Επίσημη Ταινία Λήξης του Φεστιβάλ του Τορίνο. Τέλος, κέρδισε το Βραβείο Καλύτερης Ευρωπαϊκής Κωμωδίας της χρονιάς από την Ευρωπαϊκή Ακαδημία Κινηματογράφου.

Ενας από τους λόγους στους οποίους ο «Θρίαμβος» οφείλει τον θρίαμβό του είναι η αληθινή ιστορία από την οποία ο σκηνοθέτης Εμανουέλ Κουρκόλ εμπνεύστηκε στο σενάριο. «Δεν την ήξερα αυτή την η ιστορία πριν μου γίνει η πρόταση για να παίξω» παραδέχθηκε ο Καντ Μεράντ, τον οποίο «συναντήσαμε»  μέσω της πλατφόρμας ΖΟΟΜ κατά τη διάρκεια του τελευταίου φεστιβάλ Γαλλόφωνου Κινηματογράφου της UNIFRANCE. «Αλλά εξεπλάγην όταν το έμαθα». Και πώς να μην εκπλαγεί εξάλλου. Το πραγματικό γεγονός συνέβη το 1985 όταν ένας σουηδός ηθοποιός και σκηνοθέτης ονόματι Γιαν Γιόνσον ανέβασε με κρατουμένους φυλακής υψίστης ασφαλείας στην Κούμλα το έργο «Περιμένοντας τον Γκοντό» του Σάμιουελ Μπέκετ. Το έργο έγινε τεράστια επιτυχία «κεκλεισμένων των θυρών», οπότε κάποια στιγμή αποφασίστηκε να παρουσιαστεί και δημόσια στο κοινό. Μόνο που στη δημόσια πρεμιέρα της παράστασης οι κρατούμενοι-ηθοποιοί… απέδρασαν, κάτι που φαίνεται ότι ενθουσίασε τον ίδιο τον Μπέκετ. Φυσικά, το σενάριο του Εμανουέλ Κουρκόλ είναι αρκετά παραλλαγμένο, όμως το πνεύμα παραμένει το ίδιο.