Ενας άνθρωπος κοιτάζει τη θάλασσα. Τα κύματα σκάνε στην ακτή, άλλοτε τεμπέλικα άλλοτε με φούρια. Είναι η εισαγωγή μιας ταινίας στην οποία μαθαίνουμε ότι η παραλία βρίσκεται στο Γένε, ένα παραδοσιακό ψαροχώρι της Αφρικής, αν και θα μπορούσε να είναι μια οποιαδήποτε παραλία του κόσμου, όπως ακούμε από την ήρεμη αφήγηση του ανθρώπου που κοιτάζει τη θάλασσα. Ομως είναι το Γένε, εκεί όπου οι άνθρωποι για πολύ καιρό ζούσαν από τα ψάρια που οι ίδιοι έπιαναν, πριν φτάσουν στο σημείο να μην μπορούν να τα αγοράσουν αφού τα νερά τους έγιναν στόχος Δυτικών και Κινέζων που έχουν την οικονομική δυνατότητα να πάρουν άδεια ψαρέματος και καθότι το θαλάσσιο έδεσμα είναι πολυτελείας σε όλον τον υπόλοιπο κόσμο, να ανεβάσουν την τιμή τους στον ουρανό. Κάποια στιγμή αργότερα η ίδια αυτή παραλία θα χάσει την ποιητική της ηρεμία και θα μετατραπεί σε έναν απέραντο σκουπιδότοπο, κυριολεκτικά μια παραθαλάσσια χαβούζα, της οποίας η φρικώδης εικόνα σού σηκώνει την τρίχα. Νιώθεις την οργή της θάλασσας. Οσο για τον άνθρωπο που τα παρατηρεί όλα αυτά, είναι επίσης Αφρικανός. Ενας Αφρικανός από το Μάλι, ο οποίος όμως έλειπε από την ήπειρό του επί 40 χρόνια διαπρέποντας στη Δύση και συγκεκριμένα στις Ηνωμένες Πολιτείες. Τώρα τον βλέπουμε πίσω στην Αφρική όπου όπως μαθαίνουμε έχει αγοράσει σπίτι σε κάποιο σημείο της «με τον εγωισμό του δυτικού». Αλλά όπως επίσης τον ακούμε να λέει, «πρέπει να αλλάξω στάση κι εγώ. Για τη γη και τη θάλασσα». Είναι ο Μάντια Ντιαγουάρα και οι σκηνές που περιγράφηκαν παραπάνω εντάσσονται στην υπέροχη, οικολογικού προσανατολισμού ταινία του «A letter from Yene» που παρουσιάστηκε την περασμένη Τρίτη στο Μουσείο Γουλανδρή, παρόντος του δημιουργού της, έναν περίπου χρόνο μετά την πρεμιέρα της στο Λονδίνο τον Ιούλιο του 2022.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
