Τον συναντώ στο θέατρο Βρετάνια, σε ένα διάλλειμα από την πρόβα του. «Ξέρετε, ξεκινάμε στις 8 Οκτωβρίου, σε οκτώ ημέρες δηλαδή από σήμερα που μιλάμε, και μέχρι στιγμής δεν ξέρουμε καν αν θα μας επιτραπεί να ανέβουμε στη σκηνή» είναι οι πρώτες σχεδόν φράσεις του. «Περιμένουμε επιτέλους από το υπουργείο Πολιτισμού να ανακοινώσει κάτι. Κάτι! Θα ανοίξουν τα θέατρα; Πότε; Και πώς;». Ο Αιμίλιος Χειλάκης ακούγεται αγανακτισμένος. «Και είμαι πολύ» παραδέχεται.
Εφέτος αναμετριέται με την «Προδοσία» του Χάρολντ Πίντερ. Ανεβαίνει στη σκηνή ως Τζέρι και ταυτόχρονα κάθεται και στην καρέκλα του σκηνοθέτη. «Με την Αθηνά (αναφέρεται στη σύζυγό του, την ηθοποιό Αθηνά Μαξίμου) και τον Μανώλη Δούνια είμαστε πλέον μία ομάδα, ένα σώμα. Ο Μανώλης φέτος δεν συνσκηνοθετεί, με άφησε «oρφανό», υπογράφει όμως τη μετάφραση του έργου» λέει γελώντας. Και ως ομάδα λοιπόν πρεσβεύουν εδώ και χρόνια το θέατρο της αφήγησης. «Λέμε «ελάτε να σας πούμε μια ιστορία. Nα ακούσετε τη δική μας σπουδή πάνω στο έργο. Βάζουμε ερωτηματικά και άνω τελείες στις προτάσεις μας, δεν ορίζουμε τετελεσμένο, και αυτό διασφαλίζει τη βασική μας αθωότητα» εξηγεί.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
