«Αντιγράφουμε την πραγματικότητα που βλέπουμε, για να εκφράσουμε κάτι άλλο, που δεν πιάνεται με τις αισθήσεις μόνο» έλεγε κάποτε σε συνέντευξή του. Ο ίδιος ζωγράφιζε την Αθήνα και τους ανθρώπους της, τον Λυκαβηττό και τον Υμηττό, το Παγκράτι και τον Χολαργό, αλλά και την κοντινή, αγαπημένη του Αίγινα. Ο ζωγράφος Ανδρέας Βουρλούμης (1910-1999) αγαπούσε τις ασήμαντες όψεις της πόλης, τους ανθρώπους και τα σπίτια τους και τις στιγμές της καθημερινότητάς τους, όπως την εικόνα μιας ταπεινής απλωμένης μπουγάδας στην ταράτσα, και τις μετέφερε στον καμβά και στο χαρτί με ελάχιστες γραμμές και χρωματικές πινελιές, με μια ευαισθησία που παρέμενε αναλλοίωτη στον χρόνο.
Κοντοζυγώνει η συμπλήρωση των 25 χρόνων από τον θάνατό του, όμως η αναδρομική έκθεση «Ανδρέας Βουρλούμης ο Αττικός» στο αίθριο του 4ου ορόφου της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Ελλάδος στο ΚΠΙΣΝ δεν έχει επετειακό χαρακτήρα. Πρόκειται για μια μεγάλη παρουσίαση του χαμηλόφωνου έργου του Ανδρέα Βουρλούμη, με 140 πίνακες και 80 λυτά σχέδια (τοπία, νεκρές φύσεις, εσωτερικά, γυμνά και πορτρέτα), εκ των οποίων περίπου τα 160 παρέμεναν μέχρι σήμερα αδημοσίευτα ή και άγνωστα σε κοινό και ειδικούς. Η επιμέλειά της ανήκει στους ιστορικούς τέχνης Σπύρο Μοσχονά και Αθηνά Κυριακώδη και παρουσιάζει ευθύγραμμα τη διαδρομή του: από τα πρώτα βήματά του στη ζωγραφική τη δεκαετία του ’20, στη νεότητα που πέρασε στο Παρίσι, στα σκληρά χρόνια της Κατοχής και στις μεταπολεμικές δεκαετίες στην Ελλάδα που ποτέ δεν εγκατέλειψε.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
