Θεόφιλος Κεφαλάς-Χατζημιχαήλ ή απλά Θεόφιλος (1870-1934). Το οπλοστάσιό του υπήρξαν τα εργαλεία της τέχνης του, όπως οι τοιχογραφίες του με θέματα από την Ελληνική Επανάσταση, όμως ο ίδιος φαντασιωνόταν τον εαυτό του ως φουστανελοφόρο οπλαρχηγό ο οποίος πολεμούσε με τα φαντάσματα του παρελθόντος. Η έκθεση «Εν ξιφήρεις» του Θανάση Μακρή στην Εθνική Βιβλιοθήκη της Ελλάδος έχει στο επίκεντρό της τη μορφή αυτού του εκκεντρικού για την εποχή του μυτιληνιού ζωγράφου ο οποίος «δανείζει» τη μορφή του σε πορτρέτα οπλαρχηγών που φέρουν τη φυσιογνωμία του. Είτε επειδή πρόκειται όντως για προσωπογραφίες του είτε επειδή τα χαρακτηριστικά του γίνονται το πρόσωπο-σύμβολο των ανώνυμων αγωνιστών που συμμετείχαν στην Ελληνική Επανάσταση αλλά παρέμειναν πάντα άγνωστοι και ως εκ τούτου ξεχασμένοι. Από κοντά και ορισμένες «Γυναίκες» του ’21 -ανάμεσά τους και η φανταστική «σύντροφος» του μονήρους Θεόφιλου – αλλά και αγωνιστές με τη δική τους φυσιογνωμία, βγαλμένη απευθείας από τα πρόσωπα που συναντά ο ζωγράφος στη γενέτειρά του Καλαμάτα και στη γειτονική της Μάνη. «Είναι μέρη που έχουν παίξει σημαντικό ρόλο στην Επανάσταση του ’21. Πηγαίνω στη Μάνη και βλέπω τις μορφές των ανθρώπων και αντιλαμβάνομαι ότι ακόμα και σήμερα διατηρούν τα χαρακτηριστικά των προγόνων της εποχής εκείνης. Δεν έχουμε αλλάξει. Ενα μεγάλο μουστάκι μάς λείπει και ο διαρκής φόβος του θανάτου. Στην πορεία βέβαια συνειδητοποίησα ότι τόσο η επέτειος όσο και ο Θεόφιλος ήταν οι αφορμές για να έρθω σε επαφή με τις αγωνίες που έχω εγώ μέσα μου. Με βοήθησε πάρα πολύ αυτός ο κύριος, ο «σαλός» που με ενέπνευσε, γι’ αυτό και πλέον συνεχίζω να δημιουργώ σχέδια με την ίδια τεχνική αλλά με θεματική που άπτεται δικών μου προβληματισμών» θα πει ο ζωγράφος στο «Βήμα».
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
