«Στον αιώνα τούτο που ο Δον Κιχώτης δεν μπορεί να υψώσει πια το περίφημό του ανάστημα, ο αισθηματικός και αμέριμνος αλήτης έρχεται να βαδίσει με το αβέβαιο και θλιβερό του βάδισμα επικεφαλής της ανθρωπότητας. Είναι κι αυτός, όπως ο άλλος, ένας αιώνιος ταξιδευτής».
Δεν είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε αν ο Τσάρλι Τσάπλιν είχε διαβάσει ποτέ αυτές τις γραμμές που γράφτηκαν τον Δεκέμβριο του 1936 για τον χαριτωμένο και πασίγνωστο «Αλήτη» του. Είμαστε βέβαιοι όμως ότι αν ο μεγάλος αυτός καλλιτέχνης του κινηματογράφου τις είχε όντως διαβάσει, θα χαιρόταν πολύ. Ισως και να συγκινούνταν. Οι γραμμές αυτές δημοσιεύθηκαν στο περιοδικό «Νεοελληνικά Γράμματα» και εντάσσονται σε ένα μεγάλο κείμενο, τίτλος του οποίου «Δακρυόεν γελάσασα…».
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
