Μάρτιος 1930. Η μεγάλη οικονομική κρίση έχει ήδη ξεσπάσει και σύννεφα πυκνώνουν πάνω από την Ευρώπη. Τρία χρόνια πριν από την άνοδο του Χίτλερ στην εξουσία – και έξι πριν από το μεταξικό πραξικόπημα της 4ης Αυγούστου – δύο νέα μουσικοθεατρικά έργα σατίρισαν το τεταμένο κλίμα της εποχής μέσα από τη σαρκαστική διαστρέβλωση της διδακτικής ηθοπλασίας. Το γνωστότερο, η «Ανοδος και η πτώση της πόλης Μαχαγκόνι» των Μπρεχτ–Βάιλ, τολμηρή σάτιρα του καπιταλισμού και της εμπορευματοποιημένης αστικής όπερας, έκανε πρεμιέρα στη Λειψία στις 9 Μαρτίου φέροντας ως τις ημέρες μας τον τίτλο του «κλασικού».
Ωστόσο, τρεις μόλις ημέρες νωρίτερα, στο θέατρο Μοντιάλ της Αθήνας – γωνία Πανεπιστημίου και Εμμανουήλ Μπενάκη – ανέβηκε για πρώτη φορά ένα ελληνικό έργο, εξίσου δηκτικό, μελωδικό και ανελέητο. Ο λόγος για τη «Σατανερί», τη «σατυρική φαντασμαγορία» του Θεόφραστου Σακελλαρίδη, του σπουδαιότερου συνθέτη της αθηναϊκής οπερέτας.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Έχετε ήδη συνδρομή;Μπορείτε να συνδεθείτε από εδω
Είσοδος
