Εφυγε πλήρης ημερών, στα 93 του χρόνια, έχοντας αφήσει το σημάδι του ανεξίτηλο στην ελληνική τέχνη και τη γενιά τού ’60 την οποία εκπροσώπησε επάξια, φροντίζοντας να παραμείνει μέχρι το τέλος ενεργός. Η τελευταία του έκθεση «Χρίστος Καράς, ο μεγάλος ονειρικός» πραγματοποιήθηκε τον περασμένο Οκτώβριο στην γκαλερί Sianti/Εικαστικός Κύκλος, σε επιμέλεια του ιστορικού τέχνης Μάνου Στεφανίδη, και σε αυτήν παρουσιάστηκαν έργα από τη συνολική πορεία του αλλά και πιο πρόσφατη δουλειά του. Οι Αθηναίοι έρχονται ούτως ή άλλως καθημερινά σε επαφή με το έργο του στον σταθμό μετρό Χαλανδρίου όπου είναι αναρτημένο το δίπτυχο «Διαστημική ποίηση» (2004). Ο Χρίστος Καράς είχε εκπροσωπήσει την Ελλάδα στην 41η Μπιενάλε Βενετίας το 1984, ενώ τον είχε βραβεύσει και η Ακαδημία Αθηνών το 2001. Η είσοδός του στην τέχνη έγινε μέσα από την αφαίρεση, όμως μετά την επιστροφή του στην Ελλάδα το 1963 στράφηκε στην ανθρωποκεντρική ζωγραφική η οποία έκτοτε παρέμεινε σταθερά εστιασμένη σε αναζητήσεις γύρω από την ανθρώπινη κατάσταση, προβληματισμοί που μετέφερε και στη γλυπτική και τις κατασκευές του. Αυτό δεν σήμαινε ότι δεν πειραματίστηκε μορφολογικά ή και θεματικά προσθέτοντας στο έργο του σουρεαλιστικά στοιχεία και αργότερα της ποπ αρτ, συνδυάζοντας εικόνες του πραγματικού ή αναφορές στην τεχνολογία. Γεννημένος στα Τρίκαλα Θεσσαλίας, ο Χρίστος Καράς είχε σπουδάσει στην ΑΣΚΤ την περίοδο 1951-1955 με δασκάλους του τον Γιάννη Μόραλη στη ζωγραφική και τον Γιάννη Παππά στη γλυπτική, αλλά και στη Σχολή Καλών Τεχνών του Παρισιού (1957-60). Εζησε στη Γαλλία, εργάστηκε στη Νέα Υόρκη, ταξίδεψε ευρέως σε Ευρώπη και Αμερική. Αρχισε να συμμετέχει σε πανελλήνιες εκθέσεις από το 1952, ενώ η πρώτη του ατομική έγινε στην γκαλερί Ζυγός το 1962, η απαρχή μιας πλούσιας εκθεσιακής δραστηριότητας σε μια πορεία ιδιαίτερα δραστήρια. Υπήρξε ιδρυτικό μέλος της ομάδας «Τομή» (1963) αλλά και του «Συνδέσμου Καλλιτεχνών» (1976).