Στο Salon του 1876, την επίσημη έκθεση ζωγραφικής της Ακαδημίας Καλών Τεχνών του Παρισιού, τα μάτια όλων ήταν στραμμένα στο πορτρέτο μιας εντυπωσιακής γυναίκας. Εφερε το πρόσωπο της Σάρα Μπερνάρ, της πανέμορφης, ψηλόλιγνης ηθοποιού, μέλους της Comédie-Française, και δεν άφησε ασυγκίνητο κανέναν. Η τότε 32χρονη ηθοποιός πόζαρε στον ζωγράφο της με ένα λευκό σατέν φόρεμα εμφορούμενη από όλη τη nonchalance που έφερνε η επίγνωση ότι είχε ήδη γευθεί τους πρώτους θριάμβους της ως πρωταγωνίστριας σε έργα των Ουγκό και Ρακίνα, μεταξύ άλλων. Η Σάρα Μπερνάρ (1844-1923) είχε ήδη πάρει δηλαδή μια γερή δόση από όσα της επεφύλασσε το μέλλον και είχε φροντίσει να το αξιοποιήσει δεόντως. Καθισμένη νωχελικά στη νέα της έπαυλη κοντά στο πάρκο Monceau, με τον σκύλο της χαλαρά υποταγμένο στα πόδια της, απέπνεε όλη την μποέμικη μεγαλοπρέπεια που θα την καθιστούσε τόσο ακαταμάχητη για το κοινό αλλά και τους κριτικούς, ακόμα και εκείνους που είχαν τις ενστάσεις τους σχετικά με το (υπερβολικό) μέγεθος του ταλέντου της. Εστω κι έτσι, γνώρισε μια ευρεία αποδοχή, μια αποθέωση όσο βρισκόταν εν ζωή και μέχρι να αφήσει την τελευταία της πνοή το 1923 στα 78 της χρόνια, δίχως βέβαια να είναι σε θέση να προβλέψει ούτε καν η ίδια πως θα ήταν η πρώτη σταρ, πολύ προτού ο όρος αρχίσει να συνοδεύει τις/τους λαμπερούς ηθοποιούς του 20ού αιώνα.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Έχετε ήδη συνδρομή;Μπορείτε να συνδεθείτε από εδω
Είσοδος
