Οπως έχει συμβεί με δεκάδες κινηματογραφικούς δημιουργούς ανά την υφήλιο, το έργο των οποίων έμοιαζε με «ξένο σώμα» στις βιομηχανίες κινηματογράφου όπου ήταν «εγκλωβισμένοι», έτσι και ο Ινδός Σατγιαζίτ Ρέι υπήρξε μια ανακάλυψη της Ευρώπης. Ηταν ο εκπρόσωπος του «άλλου Bolywood», μακριά από τα μουσικοχορευτικά μελοδράματα και τις κωμωδίες και πιο κοντά στα πραγματικά προβλήματα του κόσμου, της καθημερινότητας.
Αν το 1951 έχει μείνει στην κινηματογραφική Ιστορία γιατί ο «Ρασομόν» του Ακίρα Κουροσάβα έκανε πρεμιέρα στο φεστιβάλ Βενετίας και γνωστοποίησε διεθνώς τη σπουδαιότητα του ιάπωνα σκηνοθέτη, το 1956 ήταν η χρονιά που το ευρωπαϊκό κοινό ήρθε σε επαφή με το έργο του Σ. Ρέι. Γιατί το 1956 ο Σ. Ρέι ήταν η αποκάλυψη του φεστιβάλ των Καννών εκείνης της χρονιάς, στο οποίο φιλοξενήθηκε η ταινία «Το τραγούδι του δρόμου». Πέντε χρόνια γυριζόταν αυτή η ταινία, λόγω των τεράστιων υλικών και οικονομικών δυσκολιών που ο Ρέι αντιμετώπιζε. Και υπήρξε η αφετηρία της περίφημης τριλογίας του Απού με την οποία ο Ρέι θα κέρδιζε μια θέση ανάμεσα στο πάνθεον των μεγάλων δημιουργών του παγκόσμιου κινηματογράφου. Η τριλογία αυτή επαναπροβάλλεται εδώ και λίγο καιρό σε επιλεγμένα θερινά σινεμά.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
