Παρακολουθώντας ξανά σήμερα το «Σικάγο στη Ρώμη» (Roma come Chivago), μία από τις πιο ξεχασμένες ίσως ταινίες του Νίκου Κούρκουλου, όπως και του πρωταγωνιστή της, του ελληνικής καταγωγής αμερικανού ηθοποιού και σκηνοθέτη Τζον Κασαβέτις, δεν μπορείς παρά να νιώσεις απορία που ο Κούρκουλος δεν θέλησε να ακολουθήσει διεθνή καριέρα. Γυρισμένη από τον Αλμπέρτο Ντε Μαρτίνο σε φυσικούς χώρους της Ρώμης μέσα στη φούρια των ιταλικών Poliziotechi, των αστυνομικών περιπετειών που είχαν αρχίσει να γίνονται της μόδας στα τέλη της δεκαετίας του 1960 (είναι παραγωγή του 1968), η ταινία, χωρίς να είναι σπουδαία, προβάλλει στο ζενίθ τους τόσο τις υποκριτικές δυνατότητες του Κούρκουλου (παίζει έναν κακοποιό), όσο και το χάρισμά του να «γράφει» μπροστά στον φακό, έτσι όπως ελάχιστοι έλληνες ηθοποιοί έχουν καταφέρει. Και δεν είναι καθόλου τυχαίο που με σκηνοθέτη τον Ζυλ Ντασσέν και συμπρωταγωνίστρια τη Μελίνα Μερκούρη ο Κούρκουλος ανέβασε μια τεράστια επιτυχία στο Μπρόντγουεϊ της Νέας Υόρκης κερδίζοντας μια υποψηφιότητα για το σημαντικότερο θεατρικό βραβείο στον κόσμο, το ΤΟΝΥ.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
