Με οδηγεί στο σαλόνι του σπιτιού της. Εχουμε τρεις ώρες στη διάθεσή μας μέχρι να ξεκινήσει η πρόβα της στο Εθνικό Θέατρο. Η Νένα Μεντή εκείνο το απόγευμα της συνάντησής μας μοιάζει να έχει διάθεση εξόχως εξομολογητική. Αργότερα, όταν θα απομαγνητοφωνήσω τη συνέντευξή μας στην ησυχία του σπιτιού μου, θα συνειδητοποιήσω ότι η κουβέντα μας δεν ήταν προϊόν μιας εξομολογητικής διάθεσης της στιγμής, αλλά μιας ατόφιας αλήθειας που φέρει η Νένα Μεντή πάνω και κάτω από τη σκηνή. Για αυτό μπορεί να μεταμορφωθεί πειστικά στο θέατρο σε όποια γυναίκα θέλει ούσα την ίδια στιγμή η Νένα. Μπορεί να είναι η Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου, αλλά και η Μαρίκα Κοτοπούλη, η γιαγιά του Μάνου Ελευθερίου, αλλά και η Φραγκογιαννού του Παπαδιαμάντη ή απλώς η Νένα που βγάζει βόλτα τον εγγονό της στην Πλατεία Αμερικής. Σε λίγες ημέρες θα συναντήσει επί σκηνής σε σκηνοθεσία Σταμάτη Φασουλή έναν εμβληματικό ρόλο του παγκόσμιου ρεπερτορίου, την κυρία Αλβινγκ, την ηρωίδα του Ιψεν από το έργο «Βρικόλακες». Μια γυναίκα που παντρεύτηκε από καθήκον, που στήριξε τον άσωτο άνδρα της ζώντας μια ζωή στεγνή από χαρές για χάρη του γιου της Οσβαλντ, τον όποιο έστειλε μακριά ελπίζοντας να τον κρατήσει καθαρό από τη «διεφθαρμένη» πατρική φιγούρα. Και όμως το πεπρωμένο φυγείν αδύνατο για το σπλάχνο της, συντρίβοντας την κυρία Αλβινγκ που ισοπέδωσε τη ζωή της, υποταγμένη σε απαρχαιωμένες ιδέες και ηθικές, «ιδέες-βρικόλακες» που απομυζούν την ανθρώπινη ευτυχία.
Κυρία Μεντή, έπειτα από ένα σερί ελληνικών έργων την τελευταία 15ετία γιατί είπατε «ναι» στους «Βρικόλακες» του Ιψεν;
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
