Πριν από 5 χρόνια ήταν το «9:05». Εφέτος είναι η «Κοινή ησυχία». Πριν από πέντε χρόνια «πραγματεύτηκε» την πραγματικότητα. Εφέτος πραγματεύεται το όνειρο. Πραγματικότητα και όνειρο. Αλληλοσυγκρουόμενα αλλά και αλληλένδετα. Ονειρεύεσαι ή να κρυφτείς από αυτό που βιώνεις σε ενεστώτα χρόνο ή αντιλαμβάνεσαι πλήρως τι βιώνεις και θέλεις ή να δραπετεύσεις ή να δημιουργήσεις. Η νέα παράσταση του Οδυσσέα Ιωάννου, «Κοινή ησυχία», ξεκίνησε ήδη την πορεία της στο θέατρο Διάνα, αφήνοντας θετικές εντυπώσεις ακόμη και στην πρεμιέρα της. Ο στιχουργός-συγγραφέας έχει καταφέρει να πλέξει στο κείμενό του την κρίση της σύγχρονης Ελλάδας. Κρίση που δεν την περιορίζει στο στενό οικονομικό πλαίσιο. Από εκεί μάλλον ορμώμενος χτίζει σιγά-σιγά την ιδέα του, για να φθάσει στην κομβική ατάκα «κρυβόμαστε από τη ζωή», που λέει κάπου στη μέση της παράστασης το ζευγάρι του έργου.
Οι Σοφία Πανάγου – Μιχάλης Τιτόπουλος εξιστορούν το δράμα της γενιάς τους (και όχι μόνο) με φόντο μία συναυλία του Βασίλη Παπακωνσταντίνου. Εκεί γνωρίστηκαν και εκεί (ξανα)γνωρίστηκαν, αφού το ζευγάρι στη διαδρομή της ζωής του κάπου χάθηκε. Αθέλητα, αλλά χάθηκε. Στους δαίμονές του (Μ. Τιτόπουλος) ή στα όνειρα (Σ. Πανάγου). Και οι δύο ηθοποιοί έκαναν δραματουργικά αυτό που όφειλαν.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
