«Ρε συ, δεν έχω πάει σε πιο ωραία συναυλία». Η ατάκα που ειπώθηκε πριν από λίγες ημέρες σε θερινό σινεμά από κάποιον που καθόταν ακριβώς πίσω μου πρέπει να ακούστηκε αμέτρητες φορές την περασμένη εβδομάδα. Διότι οι τρεις sold out εμφανίσεις της Φλόρενς Γουέλς (δηλαδή των Florence and the Machine) στην Αθήνα αναδείχθηκαν σε απόλυτο μουσικό χαϊλάιτ του φθινοπώρου και άφησαν – δικαίως – τους περισσότερους από 15.000 θεατές που την είδαν ενθουσιασμένους. Ευτυχώς που είχα ταξιδέψει τον Ιούλιο στο Λονδίνο για να παρακολουθήσω το μεγαλειώδες σόου της στο Hyde Park και ήμουν κάπως προετοιμασμένος και για την αιθέρια, αισθησιακή κίνησή της και για τη φωνή της, που μοιάζει με εκστατικής μαινάδας όταν τραγουδάει και με ντροπαλού κοριτσιού όταν μιλάει. Δεν πήγα στο Ηρώδειο, και είμαι σίγουρος ότι το ρωμαϊκό ωδείο τής ταίριαζε, όμως το live της στο Ολυμπιακό Στάδιο του Γαλατσίου διέθετε πάθος, παλμό και ηλεκτρισμένη ατμόσφαιρα. Είναι ωραίο να επισκέπτεται την Ελλάδα ένας σταρ όταν βρίσκεται στο ζενίθ της καριέρας του και ακόμη πιο ωραίο να βλέπεις μπροστά σου μια καλλιτέχνιδα που δεν έχει να πει απλώς ένα «ευχαριστώ, Αθήνα», για να επαναλάβει το τροπάριο ελαφρώς αλλαγμένο στον επόμενο σταθμό της περιοδείας της, αλλά γνωρίζει πολύ καλά τι τη συνδέει με τη χώρα μας: από την αδυναμία της για την Περσεφόνη της μυθολογίας και τις μεθυσμένες αναμνήσεις της από την πρώτη της επίσκεψη έως τη δαιμόνια, ελληνικής καταγωγής, μάνατζέρ της Χάνα Γιαννούλης. Να μας ξανάρθει!
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
