Aυτή δεν είναι μια έκθεση-μαυσωλείο. Oχι, ο Δάκης Ιωάννου που την επιμελήθηκε στον χώρο του Ιδρύματος ΔΕΣΤΕ στη Νέα Ιωνία σίγουρα δεν ήθελε να στήσει ένα θλιμμένο μνημόσυνο για την καλή του φίλη Κάαρι Απσον (1970-2021), το αστέρι της καλιφορνέζικης εικαστικής σκηνής που διέγραψε εντυπωσιακή τροχιά μόλις σε 15 χρόνια καριέρας και έσβησε στα 51 της από τις μεταστάσεις του καρκίνου στήθους που την είχε ταλαιπωρήσει σχεδόν για μια δεκαετία. Ο συλλέκτης του έργου της και πολύ καλός της φίλος Ιωάννου παρουσιάζει τριάντα έργα της από τη συλλογή του που καλύπτουν χρονικά όλο το φάσμα της πορείας της. Τα έντονα χρώματα με τα οποία βάφτηκαν οι τοίχοι του ΔΕΣΤΕ (ο Ιωάννου συνεργάστηκε επί τούτου με τον αρχιτέκτονα Σωτήρη Κοτούλα) είναι δείγμα των προθέσεών του μαζί τελικά με μια έμμεση αναφορά στο εύρος των ετερόκλητων αναφορών μιας καλλιτέχνιδας που μεγάλωσε με το ροζ της παιδικής ταινίας «Μπάμπι» του Ουόλτ Ντίσνεϊ αλλά και το βαθύ κυανό του «Μπλε βελούδου» του Ντέιβιντ Λιντς. Απέκτησε λοιπόν συνείδηση από νωρίς ότι το πιο καθησυχαστικό όνειρο γίνεται πολύ εύκολα γκροτέσκος εφιάλτης, όπως και οι προγενέστεροί της καλιφορνέζοι καλλιτέχνες Μάικ Κέλι και Πολ Μακ Κάρθι.
Ωστόσο, παρά τη φαντασμαγορία των χρωμάτων, η θλίψη υφέρπει στον χώρο. Είναι δύσκολο να μην επηρεαστείς από την πρόωρη απώλεια της εικαστικού η οποία είναι παρούσα στην έκθεση μέσα από την προβολή μιας παλιότερης συζήτησής της με την καθηγήτρια Κλασικών Σπουδών του Πρίνστον, Μπρουκ Χολμς, που είχε βιντεοσκοπηθεί στο πλαίσιο του πρότζεκτ «Liquid Antiquity» στο Μουσείο Μπενάκη το 2017. Η Απσον εμφανίζεται λαμπερή και ακμαία, μια γυναίκα που διακρινόταν για τους χαμηλούς τόνους της αλλά σε έκανε να χάνεσαι στη δίνη του μυαλού της όπως την αποτύπωνε σε μεγάλα σχέδια με γραφίτη που χρησιμοποιούσε ως σημειωματάρια ή προσχέδια και παρουσιάζονται στην έκθεση.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Έχετε ήδη συνδρομή;Μπορείτε να συνδεθείτε από εδω
Είσοδος
