Eφυγε πλήρης ημερών, στα 92 της χρόνια, αυτό όμως δεν καθιστά την απώλεια πιο «εύκολη». Μια σημαντική προσωπικότητα που έπαιξε σπουδαίο ρόλο στο πεδίο της σύγχρονης τέχνης, με όποιο ένδυμα και αν την υπηρέτησε. Είτε ως πρωτεργάτρια της ίδρυσης του Πανελληνίου Συνδέσμου Αιθουσών Τέχνης (ΠΣΑΤ) αλλά και της φουάρ σύγχρονης τέχνης Art Athina, είτε ως συνδημιουργός της γκαλερί «Νέες Μορφές» (1959-2009) όπου έδειξαν το έργο τους νέοι αλλά και καθιερωμένοι καλλιτέχνες μέσα από ατομικές ή και θεματικές εκθέσεις. Είτε βεβαίως ως εμπνεύστρια του Ινστιτούτου Σύγχρονης Τέχνης, iset, μαζί με τα στελέχη της γκαλερί, που λειτουργεί ως οργανισμός καταγραφής και διαφύλαξης της πορείας της ελληνικής τέχνης από το 1945 έως σήμερα και έχει περάσει στην Εθνική Πινακοθήκη μέσα από δωρεά το 2022.
Λιγότερο γνωστή ήταν η ενασχόλησή της με τη ζωγραφική, μια τέχνη που εξασκούσε προς προσωπική τέρψη και ευχαρίστηση. Η Τζούλια Δημακοπούλου αγαπούσε βαθιά την τέχνη, είχε κάνει μαθήματα γλυπτικής μαζί με τον Κώστα Περάκη τη δεκαετία του ’50 αλλά δεν πέρασε την πόρτα της Καλών Τεχνών όπως επιθυμούσε, γιατί σύμφωνα με όσα αφηγούνταν σε συνεντεύξεις της, ο Μιχάλης Τόμπρος είχε θεωρήσει ότι είχε αρκετές γυναίκες φοιτήτριες εκείνη η χρονιά. Παρ’ όλα αυτά δεν ανέπτυξε ποτέ το σύνδρομο της συμπλεγματικής καλλιτέχνιδας, εξάλλου στη Βενετία, όπου βρέθηκε για να σπουδάσει αρχιτεκτονική εσωτερικών χώρων, απέκτησε σημαντικές εμπειρίες – ανάμεσά τους μια μαθητεία δίπλα στον αρχιτέκτονα Κάρλο Σκάρπα –, επέστρεψε κάποια στιγμή για να εντρυφήσει στη ζωγραφική και την Ιστορία της Τέχνης.
Η αρχοντική στόφα της – κόρη πρωτοδίκη από την Πάτρα όπου και γεννήθηκε – και η βαθιά αξιοπρέπειά της δεν θα της επέτρεπαν ούτως ή άλλως τέτοιου είδους μικροπρέπειες. Η Δημακοπούλου υποστήριξε γενναιόδωρα καλλιτέχνες και καλλιτέχνιδες που δεν βρήκαν εμπόδια στην εισαγωγή τους στη Σχολή και η πόρτα του χώρου όπου στεγάζονταν οι Νέες Μορφές και στη συνέχεια το iset, πάντα επί της οδού Βαλαωρίτου, ήταν ανοιχτή σε όσες και όσους αγαπούσαν την τέχνη.
Τα δικά της έργα τα έδειξε δυο φορές, μία με την αφορμή της συμπλήρωσης 40 χρόνων παρουσίας των «Νέων Μορφών» το 1999, αλλά και το 2017 όταν παρουσίασε 30 έργα της στο iset. Τοπία και πορτρέτα καλλιτεχνών συχνά παρουσία των τετράποδων φίλων της, έργα ανεπιτήδευτα με μια ζωγραφική καθαρότητα και μια υπόγεια ένταση και ενίοτε απειλή που τα καθιστούσε εξαιρετικά δείγματα τέχνης, κι ας μη διεκδίκησε ποτέ τέτοιου είδους εύσημα.
