«Με απέραντο σεβασμό»

«Σχεδόν σαράντα χρόνια μετά, Μάνο, και σου απευθύνομαι. Ηρθες με τα τραγούδια σου, νέος, κι έφυγες νέος. Δεν έφτασες τα χρόνια μου. Δεν σε είδα ηλικιωμένο. Δεν σε είδα σε φθορά. Δεν πρόλαβες όμως να δεις πόσο λατρεύεσαι ακόμη. Δεν πρόλαβες να δεις πως έχεις ακόμη πολιτική παρουσία και στάση με ό,τι διάλεξες να μας πεις. Οι φίλοι σου γερνάμε χωρίς εσένα κι ακόμη και σήμερα παίρνουμε αξία όταν διηγούμαστε στιγμές που ζήσαμε μαζί σου. Σχεδόν σαράντα χρόνια μετά που μας άφησες δεν μπορώ να σε τραγουδήσω όπως σου πρέπει, να πω «Τα τραγούδια της Χαρούλας». Μπορώ όμως και είμαι ακόμη η Χαρούλα σου και θα είμαι μέσα στον κόσμο που θα ακούει τα τραγούδια σου – τα τραγούδια μας – για να δώσω το μικρόφωνο στην εξαιρετική Ελεωνόρα και τα άλλα παιδιά. Σαράντα χρόνια μετά είσαι ακόμη εδώ». Αυτά τα λόγια έγραψε η Χάρις Αλεξίου με αφορμή μια συναυλία που θα δοθεί στις 26 Μαΐου στο Ολύμπια Δημοτικό Μουσικό Θέατρο «Μαρία Κάλλας».

Πρόκειται για την τέταρτη στη σειρά μουσική παράσταση που διοργανώνεται στο πλαίσιο ενός μεγάλου αφιερώματος στον Μάνο Λοΐζο λίγο πριν τη συμπλήρωση σαράντα χρόνων από τον θάνατό του στις 17 Σεπτεμβρίου 1982 στη Μόσχα. Για πρώτη φορά παρουσιάζεται το έργο του στο σύνολό του σχεδόν με τη συμμετοχή των πρώτων ερμηνευτών που βρίσκονται ακόμα σε δημιουργική πορεία, αλλά και νεότερων σημαντικών τραγουδιστών. Την παραγωγή έχουν αναλάβει ο ΟΠΑΝΔΑ (Οργανισμός Πολιτισμού – Αθλητισμού και Νεολαίας Δήμου Αθηναίων) και η Minos-EMI. Η Ελεωνόρα Ζουγανέλη θα κληθεί να ζωντανέψει με τη φωνή της σήμερα «Τα τραγούδια της Χαρούλας» (1979) σε στίχους Μανώλη Ρασούλη και Πυθαγόρα, ένα άλμπουμ που φέρει τη σφραγίδα του κλασικού με πραγματικούς ύμνους σαν το «Πες μου πώς γίνεται», το «Ολα σε θυμίζουν» και το «Τίποτα δεν πάει χαμένο». Την ίδια βραδιά δύο αξιόλογοι νέοι καλλιτέχνες που έχουν με διαφορετικό τρόπο ο καθένας συνδέσει το όνομα τους με το λαϊκό τραγούδι, ο Γιάννης Διονυσίου και ο Γιάννης Παπαγεωργίου, θα ερμηνεύσουν τον δίσκο «Ο Σταθμός» (1968) σε στίχους Λευτέρη Παπαδόπουλου, αλλά και του ίδιου του Λοΐζου – εδώ τι να πούμε για «Το παλιό ρολόι» ή για το «Δελφίνι-Δελφινάκι» που έχουν μείνει στην Ιστορία με τη φωνή του Γιάννη Καλατζή;