Εσχάτως ο Γιάννης Καλαβριανός κινείται, θα λέγαμε, ανάμεσα στη Σαξονία του 16ου αιώνα και στη Νέα Υόρκη της μεταπολεμικής εποχής. Διότι αυτό απαιτούν οι ιστορίες με τις οποίες έχει καταπιαστεί τούτες τις μέρες. «Το Βήμα» συνάντησε τον δραματουργό και σκηνοθέτη (ιδιότητες αλληλένδετες και συμπληρωματικές για τον ίδιο) πριν από την πρεμιέρα του νέου του έργου «Μικροί πυροβολισμοί μέσα στη νύχτα» στο Θέατρο Τέχνης Καρόλου Κουν ενόσω, παράλληλα, συνεχίζει τις πρόβες για τη μουσικοχορευτική παράσταση «Μια υπέροχη ζωή» στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών.
Στην πρώτη περίπτωση, εισχωρεί στον αριστουργηματικό Μίχαελ Κόλχαας (1810), τη διασημότερη νουβέλα του Χάινριχ φον Κλάιστ, και την επαναφηγείται με τρόπο απρόσμενο και απέριττο. Στη δεύτερη περίπτωση, με δημοφιλείς ηθοποιούς, εποπτεύει και συντονίζει τη διασκευή (ραδιοφωνική στην αρχική της εκδοχή, από τον Τζο Λάντρι) της ομότιτλης (και κλασικής πλέον, ιδίως στο πλαίσιο της τρέχουσας εορταστικής περιόδου) ταινίας του Φρανκ Κάπρα «It’s a Wonderful Life» (1946).
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Έχετε ήδη συνδρομή;Μπορείτε να συνδεθείτε από εδω
Είσοδος
