«Μπορεί να είμαι στο καμαρίνι και να πονάω, να είμαι άρρωστη, μόλις όμως βγω στην κουίντα τα ξεχνάω όλα. Στη σκηνή δεν περπατάω. Αιωρούμαι, υπερίπταμαι. Είναι φοβερό αυτό που μου συμβαίνει, νιώθω σαν να βρίσκομαι σε μαγικό χαλί. Δεν επιτρέπω στον εαυτό μου να νιώσει εκεί αδυναμία, αυτή είναι η δική μου φιλοσοφία» αυτά έλεγε η Μαρινέλλα σε συνέντευξή της στο BHMAgazino τον Ιανουάριο του 2020, και είναι χαρακτηριστικά μιας στάσης ζωής που πάντα υπάκουε στην πεποίθηση ότι the show must go on.
Η κατάρρευσή της επί σκηνής το βράδυ της περασμένης Τετάρτης στο Ηρώδειο προκάλεσε μεγάλη ανησυχία στους χιλιάδες θαυμαστές της και η ελπίδα όλων ήταν να βελτιωθεί η υγεία της μετά το σοβαρό αγγειακό εγκεφαλικό επεισόδιο που υπέστη και το οποίο την οδήγησε στη ΜΕΘ του Νοσοκομείου Υγεία.
«Στη σκηνή δεν περπατάω. Αιωρούμαι, υπερίπταμαι. Είναι φοβερό αυτό που μου συμβαίνει, νιώθω σαν να βρίσκομαι σε μαγικό χαλί. Δεν επιτρέπω στον εαυτό μου να νιώσει εκεί αδυναμία, αυτή είναι η δική μου φιλοσοφία» έλεγε η μεγάλη ερμηνεύτρια σε συνέντευξή της στο BHMAgazino τον Ιανουάριο του 2020
Στα σχεδόν εβδομήντα χρόνια της καριέρας της η 86χρονη τραγουδίστρια έχει αφήσει γερό αποτύπωμα στην ελληνική μουσική. Από τα μπουλούκια στο λαϊκό πάλκο (στο πλευρό του Στέλιου Καζαντζίδη), από τα φροντισμένα μουσικοθεατρικά θεάματα στις μπουάτ, από τα αφιερώματα στα μιούζικαλ στη σκηνή του θεάτρου και μετά ξανά στις πίστες, από τη Γιουροβίζιον και τους διεθνείς διαγωνισμούς τραγουδιού μέχρι το Μέγαρο Μουσικής Αθηνών και την Αίθουσα Σταύρος Νιάρχος της Εθνικής Λυρικής Σκηνής, η Μαρινέλλα πάντα απαντούσε καταφατικά στις προκλήσεις.
«Είμαι ανήσυχο πνεύμα» έλεγε στο πλαίσιο της ίδιας συνέντευξης. «Οποτε ένιωθα στάσιμη αναζητούσα κάποια αλλαγή. Είχα ένα ένστικτο που δεν με πρόδωσε ποτέ, με καθοδήγησε σωστά. Οποτε κάτι μέσα μου μού έλεγε «κάν’ το αυτό», το έκανα. Ο,τι ωραίο προέκυπτε στη ζωή μου ήθελα να το δοκιμάζω. Αισθάνομαι καμιά φορά σαν ένα δέντρο που τα κλαδιά του έχουν μεγαλώσει προς πολλές κατευθύνσεις και ρίχνει ωραία, βαριά σκιά».
Η σύμπραξη με τον Κώστα Χατζή
Και είναι αλήθεια πως χάρη σε κάποιες ανατρεπτικές κινήσεις της προέκυψαν διάφορες χρυσές σελίδες της μουσικής ιστορίας μας. Το «Ρεσιτάλ», η κλασική πλέον σύμπραξή της με τον Κώστα Χατζή, συγκαταλέγεται σίγουρα σε αυτές. «Ετσι, λοιπόν, έπειτα από προετοιμασία έξι μηνών, στις 28 Μαρτίου του 1976, στην πλακιώτικη μπουάτ Σκορπιός, η Μαρινέλλα και ο Κώστας Χατζής παρουσίασαν το πρόγραμμα «Ρεσιτάλ», με 52 καινούργια τραγούδια του συνθέτη («Ολος ο κόσμος είσ’ εσύ», «Σύνορα η αγάπη δε γνωρίζει», «Η αγάπη όλα τα υπομένει», μεταξύ άλλων). Ο τριπλός δίσκος που προέκυψε και κυκλοφόρησε το Πάσχα του ’76 έφτασε σε πωλήσεις τα 500.000 αντίτυπα και μέχρι και σήμερα ανήκει στους 10 εμπορικότερους ελληνικούς δίσκους όλων των εποχών» αναφέρεται στη Wikipedia.
Από τον επιστήθιο φίλο και στενό συνεργάτη της Σταμάτη Φασουλή σκηνοθετήθηκε για πρώτη φορά το 1985, στις «Αδελφές Τατά», ένα εντελώς γυναικείο – προχωρημένο για την εποχή του – σόου που παρουσιάστηκε στη Θεσσαλονίκη με τη Βίκυ Μοσχολιού, την Αννα Βίσση, την Κωνσταντίνα και την Ντίνα Καμπάκη (μια τραγουδίστρια που έκανε στη συνέχεια μια βραχύβια καριέρα εκτός Ελλάδας με το ψευδώνυμο Tina Selini).
Το 1995 η Μαρινέλλα έπαιξε ως η Κορυφαία του Χορού σε μια παράσταση με μελοποιημένα χορικά από τραγωδίες του Ευριπίδη, που είχαν μελοποιήσει για παλαιότερες θεατρικές παραγωγές ο Χρήστος Λεοντής, ο Σταμάτης Κραουνάκης, ο Γιώργος Κουρουπός και ο Μιχάλης Χριστοδουλίδης. Το θέαμα είχε τον τίτλο «Γυναικών πάθη» και παρουσιάστηκε στο Ωδείο Ηρώδου του Αττικού, σε σκηνοθεσία Σταύρου Τσακίρη και χορογραφίες Ντόρας Τσάτσου.
Λίγα χρόνια αργότερα δεν δίστασε να μας εκπλήξει πάλι αναλαμβάνοντας έναν πρωταγωνιστικό ρόλο στην τηλεοπτική μεταφορά του βιβλίου του Γιάννη Ξανθούλη «Υστερα ήρθαν οι μέλισσες» που σκηνοθέτησε ο Κώστας Κουτσομύτης. Ορισμένα από τα τραγούδια που έγραψαν οι Κραουνάκης – Νικολακόπουλου για να τα ερμηνεύσει ως Μαρίκα Σουέζ συγκαταλέγονται στα καλύτερα της καριέρας της. Ο Ξανθούλης πάντως υπογράφει και την πρωτότυπη βιογραφία «Μαρινέλλα – Οι νύχτες που έγιναν μεσημέρια» που κυκλοφόρησε πέρυσι.
Την τελευταία 20ετία κυκλοφόρησε μόλις δύο ολοκληρωμένα άλμπουμ με πρωτότυπο υλικό: το «Αμμος ήτανε» (2004) σε μουσική Νίκου Αντύπα και στίχους Λίνας Νικολακοπούλου και το «Τίποτα δεν γίνεται τυχαία» (2005) με τραγούδια του Γιώργου Θεοφάνους.
Τα μιούζικαλ
Διέπρεψε ωστόσο σε μιούζικαλ, είτε ήταν κομμένα και ραμμένα πάνω της είτε συμμετείχε σε αυτά, και έκανε εξόχως επιτυχημένα περάσματα και από την πίστα. Πριν από δέκα περίπου χρόνια έλαμψε και σε μια πραγματικά ξεχωριστή παράσταση. Ο Σταύρος Ξαρχάκος είχε συνθέσει ένα νέο μουσικό έργο για τη φωνή της, μελοποιώντας την περίφημη «Σονάτα του σεληνόφωτος» του Γιάννη Ρίτσου, και η Μαρινέλλα το παρουσίασε σε σκηνοθεσία του Γιώργου Νανούρη στις 15, 16 και 17 Ιουλίου 2015 στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών στην Πειραιώς 260. Της ευχόμαστε γρήγορη ανάρρωση και να κάνει στη συνέχεια ό,τι λαχταράει η ίδια.
Το 2013 πάντως σε συνέντευξη που είχε δώσει πάλι στο ένθετο περιοδικό του «Βήματος της Κυριακής» είχε πει: «Προ πολλών ετών μπήκα στη διαδικασία να σκεφτώ τη στιγμή που θα πάω κι εγώ σπίτι μου, δεν εννοώ τώρα το τέλος της ζωής, αλλά τα χρόνια που δεν θα μπορώ να τραγουδάω. Εχω προετοιμάσει τον εαυτό μου για αυτό το ενδεχόμενο και, ειλικρινά, πιστεύω ότι δεν θα μου κακοφανεί καθόλου.
«Ευχαριστώ» θα πρέπει να πω στον Θεό που μου χάρισε τόσα χρόνια για να δίνω αυτά που δίνω στον κόσμο, τυχερή και ευλογημένη αισθάνομαι. Ολα είναι εφήμερα και τίποτε δεν είναι δεδομένο. Εχω πάρει τον χρόνο από το χεράκι και πηγαίνουμε παρέα, δεν μου δίνει πολλά, δεν του δίνω πολλά. Αρκεί να μην προπορεύεσαι σε σχέση με τον χρόνο ή να μην πηγαίνεις πίσω του, και θα είσαι μια χαρά».
