Η ιστορική και διαρκώς εξελισσόμενη Λυρική μας Σκηνή, πάντα παρούσα στις προκλήσεις των καιρών, γιορτάζοντας 8 πλήρεις δεκαετίες σημαντικής πολιτιστικής προσφοράς, έρχεται με κυκλικά συμβολικό τρόπο, σαν αποτέλεσμα συνειδητής επιλογής του καλλιτεχνικού της διευθυντή Γιώργου Κουμεντάκη, στην ογδοηκοστή επέτειο του κακοσήμαδου ανεβάσματος αυτού του έργου, που δόθηκε στις 25 Οκτωβρίου του 1940 (λίγες μέρες πριν από την κήρυξη του ελληνοϊταλικού πολέμου), να δώσει τη δική της πνευματική απάντηση στο τέρας της πανδημίας που απειλεί ψυχισμούς και σώματα. Το ειρωνικό είναι πως σε εκείνη την πρεμιέρα προσκλήθηκε και παραστάθηκε ο ίδιος ιταλός πρέσβης που λίγες μέρες μετά θα μετέφερε το αποτρόπαιο τελεσίγραφο. Η Τέχνη συναντάει τη ζωή και χορεύουν ταγκό με έναν τρόπο που μόνον η χρονική απόσταση μπορεί να καταδείξει τους καλά κρυμμένους σαρκασμούς του.
Στην αυγή του εικοστού αιώνα στην ιαπωνική πόλη Ναγκασάκι εκτυλίσσεται ένα πρώτο δράμα, πανάλαφρο όσο τα φτερά μιας πεταλούδας, πριν το μεγάλο που θα επέλθει τέσσερις δεκαετίες μετά, όταν στις 9 Αυγούστου του 1945 έπεσε εκεί η δεύτερη πυρηνική βόμβα. «Κάποτε το τίναγμα των φτερών μιας πεταλούδας είναι πιο βίαιο και από κανονιά» (τυπωμένος παλαιός μου στίχος, φιλοτεχνημένος ειδικά για αυτή την όπερα).
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
