O Λουίτζι Πιραντέλο (1867-1936) έγραψε το «Απόψε αυτοσχεδιάζουμε» το 1929. Με θεματική που πηγάζει μέσα από το ίδιο το θέατρο, εκφράζει πλήρως το «θέατρο εν θεάτρω». Ενας θίασος, υπό τις οδηγίες του σκηνοθέτη, κάνει πρόβες για μια παράσταση-διασκευή του διηγήματος του Πιραντέλο «Λεονόρα, αντίο». Οι ηθοποιοί, πρώτα άνθρωποι και μετά ρόλοι, βρίσκονται αντιμέτωποι με τα πολλαπλά επίπεδα της ταυτότητάς τους. Εκεί βρίσκεται το κλειδί του έργου και της παράστασης του Δημήτρη Μαυρίκιου, βαθέος γνώστη και μελετητή του ιταλού νομπελίστα (1934).
Με τη μουσική του Μάνου Χατζιδάκι, γραμμένη ειδικά για την παράσταση του Δημήτρη Μυράτ (1961), ο Μαυρίκιος βυθίζεται στο «Απόψε»: συνοδοιπόροι του, ηθοποιοί (γνώριμοι από παλιά) και ο κινηματογράφος (η χρήση του ζητούμενο του Πιραντέλο).
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
