Ο Κωνσταντίνος Ρήγος και οι διακεκριμένοι χορευτές και χορογράφοι Χρήστος Γκέκας και Γκεντιάν Ντόντα ξεδιπλώνουν παράλληλα τις δυνάμεις τους και τη χορογραφική τους γλώσσα σε ένα τρίπτυχο σύγχρονου χορού. Το «Human Nature» έρχεται ως το δεύτερο μέρος μιας άτυπης τριλογίας που ξεκίνησε με την επιτυχημένη παράσταση «Human Behaviour», στην οποία ο διευθυντής του μπαλέτου της ΕΛΣ, Ρήγος, είχε προσκαλέσει ταλαντούχους και καταξιωμένους χορογράφους σύγχρονου χορού να συνυπάρξουν δημιουργικά και να πειραματιστούν στη μικρότερη κλίμακα που προσφέρει η Εναλλακτική Σκηνή της ΕΛΣ (την προηγούμενη φορά ήταν ο Γιάννης Μανταφούνης και η Ερμίρα Γκόρο), ανταποκρινόμενοι σε μια ευρεία θεματική γύρω από την ανθρώπινη φύση και κατάσταση. «Ερχόμενοι απο διαφορετικές τεχνικές και ιδιοσυγκρασίες, η Γκόρο και ο Μανταφούνης λειτούργησαν συμπληρωματικά. Δημιούργησαν μια αντιστικτική εικόνα για τον χορό μέσα από διαφορετικές τεχνικές όσον αφορά τη χρήση του χορευτικού βηματολογίου από τη μια, αλλά επέδειξαν την ίδια εμμονή στη λεπτομέρεια από την άλλη. Στην καινούργια παραγωγή, οι Χάρης Γκέκας και Γκεντιάν Ντόντα έρχονται και αυτοί σε μια κινησιολογική αντιπαράθεση, με περισσότερα κοινά στοιχεία όμως αυτή τη φορά, αν και δίνουν διαφορετική βαρύτητα στη φύση της κίνησης και στο πώς αυτή εκφράζεται από τους χορευτές. Πιο ατομικό και αποδομημένο το έργο του Χάρη, πιο ομαδικό και συναισθηματικό του Γκεντιάν. Σαν συνδετικός κρίκος το δικό μου έργο στη μέση της βραδιάς λειτουργεί ανάμεσα στη φόρμα και στο συναίσθημα» θα πει στο «Βήμα» ο Κωνσταντίνος Ρήγος.
Ο Ρήγος συμμετέχει με την ίδια χορογραφία και το σκηνικό που είχε δημιουργήσει για το «Human Behaviour», με τίτλο της «Τραγούδια χωρίς λόγια», που θα παρουσιαστεί όμως πρώτη φορά διά ζώσης στην Αθήνα καθώς το προηγούμενο τρίπτυχο ανέβηκε το 2021 μόνο στη διαδικτυακή πλατφόρμα GNO TV – ας όψεται η πανδημία – και στο θερινό φεστιβάλ Danza ai Chiostri στην πόλη Ρέτζο Εμίλια της Ιταλίας. Βασίζεται σε τρία έργα του καταξιωμένου συνθέτη και πολιτογραφημένου πλέον Γερμανού Δημήτρη Τερζάκη που αντλούν έμπνευση από την αρχαιοελληνική κληρονομιά και τη νεότερη ελληνική ιστορία: Τα «Λόγια του ανέμου» (2009), σύντομα «χαϊκού» για βιολί και πιάνο, τον «Απόηχο της κόλασης Ι» για σαξόφωνο και πιάνο (1992), εμπνευσμένο από την εμπειρία της γερμανικής κατοχής του 85χρονου πλέον Τερζάκη, και το έργο για σόλο βιόλα «Τραγούδια χωρίς λόγια» (1994/2017), μελωδία στηριγμένη στο μουσικό σύστημα της αρχαιότητας.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
