Επειτα από 50-52 χρόνια ζωής στη μουσική και στο τραγούδι μπορείς να λες με κάποια ίσως αυταρέσκεια ότι τα έχεις δει, τα έχεις ακούσει και τα έχεις διαβάσεις όλα. Και τα καλά και τα κακά. Σε όλα όμως υπάρχει πάντα η πρώτη φορά. Οπως συνέβη, για παράδειγμα, στον Θάνο Μικρούτσικο στην πρώτη από τις δύο συναυλίες που έδωσε προσφάτως στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών. Μετά το τέλος της πέρασαν πολλοί και διάφοροι να τον συγχαρούν. Ανάμεσά τους και μια κοπέλα που πήγαινε Γ’ Γυμνασίου. Τον πλησίασε αμίλητη, τον έπιασε από τα μπράτσα και «παρήγαγε» ένα βουβό κλάμα. Χωρίς λυγμούς, στα μάγουλά της έτρεχαν τα δάκρυα ποτάμι. «Είστε ο ήρωάς μου» είπε στον συνθέτη. Και σχεδόν αμέσως γύρισε την πλάτη της και έδειξε το τατουάζ της: «χόρεψε πάνω στο φτερό του καρχαρία» έγραφε. Και ζήτησε να δει και πιο κάτω, τη συνέχεια του τατουάζ: δηλαδή «κατάκτησε το αδύνατο». «Και μετά από αυτό μου λες να φοβηθώ τον καρκίνο; Οχι, δεν τον φοβάμαι, τον κοιτάω στα μάτια και τον αντιμετωπίζω στα ίσα».
«Είμαι ψύχραιμος»
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Έχετε ήδη συνδρομή;Μπορείτε να συνδεθείτε από εδω
Είσοδος
