Φαντάζει μακριά αν βρίσκεσαι στην Αθήνα, ή μάλλον το νιώθεις έτσι γιατί δεν είναι μέσα στα πόδια σου όπως οι άλλες γκαλερί του κέντρου, όμως η οδός Πολυδεύκους, αυτή η νησίδα πολιτισμού ανάμεσα στα συνεργεία αυτοκινήτων, τις αποθήκες και τις τελευταίες βιομηχανικές μονάδες μεταλλουργίας, προϋποθέτει τελικά μόνο τη διάθεση για να ξεπεράσεις την αγκύλωση της απόστασης και του χρόνου. Αν μη τι άλλο είναι μόνο 15-20 λεπτά από το Κουκάκι, για παράδειγμα, και μόλις 5 λεπτά από τον Ηλεκτρικό του Πειραιά, σε έναν δρόμο παράλληλο πίσω από την ακτή Κονδύλη.
Σε αυτόν τον δρόμο λοιπόν, η χάρη του οποίου έχει φτάσει και στην εφημερίδα «The New York Times» μέσα από ένα ενθουσιώδες άρθρο τον Σεπτέμβριο που μας πέρασε, το πρώτο και σταθερό σημείο αναφοράς είναι η γκαλερί Rodeo της Σύλβιας Κούβαλη. Με την εμπειρία της Κωνσταντινούπολης απ’ όπου ξεκίνησε η Κούβαλη, αλλά και του Λονδίνου όπου είναι ακόμη ενεργή, στην πετρόκτιστη πρώην αποθήκη των αρχών του 20ού αιώνα όπου εγκαταστάθηκε το 2018 στον Πειραιά πραγματοποιούνται ορισμένες από τις πιο ενδιαφέρουσες εκθέσεις της πόλης, ατομικές και ομαδικές. Συνήθως, δε, συνοδεύονται από κείμενα – πρωτότυπα υποκατάστατα επιμελητικών κειμένων που συνιστούν από μόνα τους ένα έργο τέχνης – παράπλευρο και συμπληρωματικό με όσα παρουσιάζονται στις τρεις τους διαστάσεις. Οπως για παράδειγμα η επιστολή που είχε στείλει ο κύπριος εικαστικός Χριστόδουλος Παναγιώτου στη Σύλβια Κούβαλη με την αφορμή της διοργάνωσης δύο ατομικών εκθέσεών του σε Λονδίνο και Πειραιά, το περασμένο καλοκαίρι. Γιατί στη Rodeo οι εκθέσεις διοργανώνονται συνήθως ανά δύο, μία στον Πειραιά και μία στο Λονδίνο, για να υπάρχει μια συνομιλία μεταξύ τους. Εκτός βέβαια από το κείμενο, διακρίνονται αναπόφευκτα ίσως και για το μελετημένο, ενίοτε ποιητικό και μελαγχολικό σκεπτικό τους, το οποίο προσφέρει στα έργα μια διακριτική αλλά ουσιαστική συγκινησιακή φόρτιση.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Έχετε ήδη συνδρομή;Μπορείτε να συνδεθείτε από εδω
Είσοδος
