Ανταποκρίθηκαν με ευγένεια, παρά το επιβαρυμένο πρόγραμμά τους, όταν τους ζητήσαμε δύο συνοπτικές δηλώσεις για την επικείμενη συνάντησή τους στην Αθήνα. Και ο Χοσέ Καρέρας και ο Πλάθιντο Ντομίνγκο απάντησαν αμέσως, στέλνοντας από έναν σύντομο χαιρετισμό στο κοινό που θα σπεύσει για να τους ακούσει στην κοινή συναυλία τους στο Καλλιμάρμαρο, στις 10 Ιουλίου.

«Είναι μεγάλη τιμή για εμένα η ευκαιρία να εμφανιστώ ξανά στη χώρα σας και να μοιραστώ αυτή τη βραδιά με ένα υπέροχο κοινό» δήλωσε ο Χοσέ Καρέρας, για να συμπληρώσει: «Εχω ωραίες αναμνήσεις από τις παραστάσεις μου στην Αθήνα. Επιπλέον το να μοιράζομαι τη σκηνή με τον Πλάθιντο Ντομίνγκο είναι πάντα μια μεγάλη χαρά για εμένα».

«Είναι χαρά μου να επιστρέφω στην Αθήνα έπειτα από τόσα χρόνια!» δήλωσε με τη σειρά του ο Πλάθιντο Ντομίνγκο (που λίγο πριν την πρωτεύουσα είχε προγραμματίσει εμφάνιση στο Sani Festival, στη Χαλκιδική): «Εχουν περάσει σχεδόν είκοσι χρόνια από την τελευταία μου συναυλία στο Ηρώδειο. Η ζεστασιά του κοινού, μου έχει μείνει αξέχαστη, όπως έχω νωπές και όμορφες αναμνήσεις και από την περσινή συναυλία στην Κρήτη. Ελπίζω η βραδιά που ετοιμάζουμε με τον Χοσέ να είναι μια ξεχωριστή στιγμή μουσικής και χαράς στην καρδιά του καλοκαιριού και στο εξαιρετικό Καλλιμάρμαρο Στάδιο. Ανυπομονούμε λοιπόν να σας δούμε εκεί!».

Την ίδια στιγμή και εκείνος υπογραμμίζει πόσο σημαντική θεωρεί τη συνύπαρξή του με τον σπουδαίο ομότεχνό του, προσθέτοντας: «Είμαι πολύ χαρούμενος που μπορούμε να εμφανιστούμε μαζί. Ο Χοσέ είναι ένας σπουδαίος καλλιτέχνης και ένας αγαπημένος φίλος και είμαι σίγουρος ότι θα περάσουμε υπέροχα μαζί, όπως πάντα».

Η πρώτη φορά

Οπως πάντα… Με την αρχή των κοινών εμφανίσεών τους να τοποθετείται βεβαίως στις 7 Ιουλίου 1990, τότε που ο Ντομίνγκο, ο Καρέρας και ο εκλιπών σήμερα Λουτσιάνο Παβαρότι, οι τρεις σούπερ σταρ τενόροι του 20ού αιώνα, ένωσαν τις φωνές τους στη σκηνή που στήθηκε στις Θέρμες του Καρακάλλα στη Ρώμη, στο πλαίσιο του Παγκοσμίου Κυπέλλου Ποδοσφαίρου που φιλοξενούσε η Ιταλία.

Ο θρίαμβός τους ήταν τέτοιος που κάποιοι μίλησαν ακόμα και για τη μετάβαση στη νέα εποχή της όπερα, ενός μουσειακού μέχρι πρότινος είδους που ξαφνικά επικοινώνησε με τα νεότερα κοινά. Υπήρξαν βεβαίως και οι πιο ψύχραιμοι και επιφυλακτικοί (δεν ήταν λίγοι) που κατήγγειλαν τη μετατροπή μιας ακριβής τέχνης σε ένα φαντασμαγορικό μεν αλλά επιφανειακό, ακόμα και ευτελές σόου. Με τις όποιες αντιρρήσεις η βραδιά εκείνη πέρασε στην ιστορία.

Και επαναλήφθηκε με την ίδια τεράστια επιτυχία στο Λος Αντζελες το 1994, στο Τόκιο, στο Λονδίνο, στη Βιέννη και στη Νέα Υόρκη το 1996, στο Τορόντο και στη Μόντενα (την ιδιαίτερη πατρίδα του Παβαρότι) το 1997, στο Παρίσι το 1998, στο Σικάγο το 2000, στη Σεούλ και στο Πεκίνο το 2001, στη Γιοκοχάμα το 2002 και στο Κολόμπους του Οχάιο το 2003. Οι εμφανίσεις των τριών τενόρων μαγνητοσκοπήθηκαν, ηχογραφήθηκαν και κυκλοφόρησαν σε DVD και CD κάνοντας ρεκόρ πωλήσεων.

Επειτα από μερικά χρόνια ο Μάριο Ντράντι, ένας από τους δαιμόνιους παραγωγούς που είχαν την ιδέα για τη σύμπραξη των καλλιτεχνών, δήλωνε με νόημα: «Η πρώτη συναυλία έγινε με την καρδιά, οι άλλες έγιναν με την προσοχή στραμμένη στο πορτοφόλι». Οπως και αν έχει οι «τρεις τενόροι» έκαναν μόδα αυτού τους είδους τις συνυπάρξεις με διάσημους συναδέλφους τους, τενόρους, βαρύτονους και σοπράνο να επιχειρούν τις δικές τους κοινές συναυλίες, χωρίς όμως κανένας να καταφέρει να επαναλάβει την επιτυχία της «χρυσής τριάδας».

«Φιλικοί αντίζηλοι»

Στις 6 Σεπτεμβρίου 2007 ο Παβαρότι έφυγε από τη ζωή. Ο Ντομίνγκο και ο Καρέρας μίλησαν για άλλη μια φορά για τον εκλιπόντα με τα θερμότερα λόγια. Και συνεχίζουν πάντα, κάθε φορά που το όνομα του Παβαρότι έρχεται στην κουβέντα, να δηλώνουν την εκτίμησή τους. Προσπερνώντας τις φήμες σύμφωνα με τις οποίες όσο και αν μπροστά στα φώτα και στα μικρόφωνα παρουσίαζαν την εικόνα τριών αγαπημένων φίλων στην πραγματικότητα δεν έπαψαν ποτέ να ανταγωνίζονται σκληρά ο ένας τον άλλον.

Εξαιρετικά ενδιαφέρουσα είναι πάντως μια δήλωση του Ντομίνγκο, σύμφωνα με την οποία «νομίζω ότι η καριέρα του Λουτσιάνο έγινε ακόμα μεγαλύτερη γιατί ήμουν εκεί ως φιλικός αντίζηλος. Και νομίζω ότι η καριέρα μου έγινε μεγαλύτερη επειδή ο Λουτσιάνο ήταν εκεί, επίσης ως φιλικός αντίζηλος».

Η τεράστια προσφορά τους

Οι δύο εναπομείναντες τενόροι συναντήθηκαν έκτοτε και άλλες φορές στη σκηνή. Στις 26 Ιανουαρίου 2023 ο 82χρονος τότε Ντομίνγκο και ο 76χρονος Καρέρας τραγούδησαν στο Τόκιο, σε συναυλία με τίτλο «A Special Night: Tribute to Luciano Pavarotti». Η επικείμενη αθηναϊκή εμφάνισή τους μπορεί να μην είναι αφιερωμένη στον εκλιπόντα, σίγουρα όμως θα μας τον θυμίσει, δεδομένου ότι ακόμα και αν οι τενόροι της βραδιάς θα είναι δύο (συνεπικουρούμενοι εν προκειμένω από την υψίφωνο Χριστίνα Πουλίτση), πάντα στη συνείδηση του κοινού παραμένουν τρεις. Τρεις σπουδαίοι καλλιτέχνες, η πραγματική αξία των οποίων έχει ευτυχώς αποτυπωθεί σε εκατοντάδες στουντιακές και live ηχογραφήσεις.

Εκεί, σε αυτές τις ηχογραφήσεις (που για τον Ντομίνγκο ξεκίνησαν τη δεκαετία του ’60 και για τον κατά τι νεότερο Καρέρας τη δεκαετία του ’70) θα πρέπει να ανατρέξει όποιος θέλει να ακούσει ποιοι ήταν πραγματικά οι δύο καλλιτέχνες που θα τραγουδήσουν στο Καλλιμάρμαρο. Οποιος θέλει να καταλάβει πόσο σπουδαίοι υπήρξαν στα χρόνια της φωνητικής ακμής τους, τότε που κάθε εμφάνισή τους ήταν μια πολύτιμη εμπειρία για το κοινό. Ετσι, γνωρίζοντας και κατανοώντας την προσφορά τους θα μπορέσει τώρα να τους χειροκροτήσει με μεγαλύτερη γενναιοδωρία, ακόμα και αν επιβεβαιώσει πως «δεν είναι πια αυτό που ήταν κάποτε».

Τα χρόνια περνούν για όλους, ακόμα και για τους «ημίθεους» της τέχνης. Η μεγάλη τέχνη μένει για να μας ταξιδεύει, να μας συγκινεί και να μας συγκλονίζει πάντα.

Τους καλλιτέχνες θα συνοδεύσει η Συμφωνική Ορχήστρα της ΕΡΤ, υπό τη διεύθυνση του Jordi Bernacer.