«Με απειλούσαν. Ζούσα με τον φόβο. Ηταν σπαρακτικό. Αλλά, όπως βλέπετε, είμαι ζωντανή. Ποτέ δεν δέχτηκα φρουρά για να με προστατεύει. Είναι εφιαλτικό να ζεις υπό προστασία σε εικοσιτετράωρη βάση. Γίνεσαι παρανοϊκός γιατί χάνεις την ουσία της ζωής, που είναι η ελευθερία. Και εγώ δεν διαπραγματεύομαι την ελευθερία μου». Αυτά έλεγε το 2000 η φωτογράφος Λετίτσια Μπατάλια σε συνέντευξη που μου είχε παραχωρήσει με αφορμή τη δουλειά που την καθιέρωσε: «Φωτογραφίζοντας τη Μαφία». Εχοντας εργαστεί για χρόνια ως φωτογράφος για την κομμουνιστική εφημερίδα του Παλέρμο «L’ Ora», όργωνε τη Σικελία και φωτογράφιζε τα θύματα της Μαφίας. «Υπήρχαν φορές που φωτογράφιζα μέχρι και πέντε θύματα την ημέρα» είχε πει.
Γεννημένη στο Παλέρμο το 1935, η Λετίτσια Μπατάλια έζησε τα δέκα πρώτα χρόνια της ζωής της στη Νάπολι και κατόπιν στην Τεργέστη. Ανήσυχο πνεύμα από παιδί, υποκύπτει ωστόσο στις οικογενειακές πιέσεις – μια νεαρή Σικελή στη δεκαετία του 1950 δεν είχε και πολλές επιλογές – και παντρεύεται σε ηλικία 16 ετών έναν μεγαλύτερό της άνδρα. Σύντομα αποκτά μαζί του τρεις κόρες και αφοσιώνεται στην οικογένεια και στα παιδιά της. Στα 35 της ζητεί διαζύγιο και φεύγει με τις κόρες της στο Μιλάνο. Επρεπε να εργαστεί και σκέφτηκε ότι αν συνόδευε με φωτογραφίες τα κείμενα που ήδη έγραφε για την εφημερίδα «L’ Ora» θα κέρδιζε περισσότερα χρήματα. Και άρχισε, αυτοδίδακτη, να φωτογραφίζει. Εγινε έτσι μία από τις πρώτες γυναίκες φωτορεπόρτερ στην Ιταλία.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
