«Τον Απρίλιο του 1986 έμενα σε μια γκαρσονιέρα στην πλατεία Βικτωρίας με τη σύζυγό μου. Ακόμη τότε δεν είχαμε παντρευτεί. Θυμάμαι είδαμε το γεγονός στις τότε τηλεοράσεις μετά από μερικά 24ωρα, γιατί για κάποιες ημέρες υπήρχε σιγή ασυρμάτου. Προφανώς δεν ήθελε να παραδεχτεί κανείς την έκρηξη του πυρηνικού αντιδραστήρα, και έτσι όταν το μάθαμε ήδη το νέφος βρισκόταν επάνω από τη Σουηδία. Οταν το συνειδητοποιήσαμε δε για τα καλά βρισκόταν επάνω από τη Θεσσαλονίκη».
Συναντώ τον Στέλιο Μάινα στις πρόβες της παράστασης «Τσέρνoμπιλ – Ενα χρονικό του μέλλοντος» που ανεβαίνει στο Θέατρο του Νέου Κόσμου σε σκηνοθεσία Βαγγέλη Θεοδωρόπουλου. Το έργο είναι βασισμένο στο ομώνυμο βιβλίο της βραβευμένης με Νομπέλ συγγραφέως Σβετλάνας Αλεξίεβιτς. Η ίδια, 10 χρόνια μετά το πυρηνικό ατύχημα, περιπλανήθηκε στην απαγορευμένη ζώνη – με τίμημα και για τη δική της υγεία – και μίλησε µε δεκάδες ανθρώπους αναζητώντας το νήμα της απώλειας. Ετσι για την παράσταση από τις 100 μαρτυρίες που περιέχονται στο βιβλίο επιλέχθηκαν οι 16.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
