Σε λίγες μέρες θα εμφανιστεί σε γκαλά στο Βερμπιέ της Ελβετίας. Αμέσως μετά θα δώσει ρεσιτάλ στο Λινζ και στο Μπαντ Χόφγκασταϊν της Αυστρίας καθώς και στην Καζέρτα της Ιταλίας, ενώ θα ακολουθήσουν εμφανίσεις στην Αρένα της Βερόνας, στην Κωνσταντινούπολη, στα Τίρανα, στη Σόφια, στο Γκουαγιακίλ του Εκουαδόρ, στο Καράκας της Βενεζουέλας, στη Λισαβόνα και στη Βουδαπέστη. Ολα αυτά αφού έχει προηγηθεί και ένα ταξίδι-αστραπή στην Κρήτη, για το πολυσυζητημένο ρεσιτάλ που έδωσε στη Μονή Τοπλού.

Ο 82χρονος Πλάθιντο Ντομίνγκο εξακολουθεί να εντυπωσιάζει σε κάθε εμφάνισή του με την ενέργειά του. Την ενέργεια και τον δυναμισμό που πηγάζουν από την τεράστια αγάπη του σουπερστάρ τενόρου (ο οποίος ερμηνεύει με την ίδια επιτυχία και ρόλους βαρυτόνου) για το τραγούδι και για τη μουσική γενικότερα, όπως φαίνεται και από τα όσα εξομολογείται στη σύντομη συνέντευξη που μας παραχώρησε αμέσως μετά την εμφάνισή του στη Μεγαλόνησο.

Εχετε τραγουδήσει σε όλα τα μεγάλα θέατρα, αίθουσες συναυλιών, αρένες κ.λπ., σε όλο τον κόσμο. Ποιες είναι οι εντυπώσεις σας από την πρόσφατη εμφάνισή σας στη Μονή Τοπλού στην Κρήτη;

«Ηταν πραγματικά μία μοναδική βραδιά. Βυθιστήκαμε στη φυσική ομορφιά του νησιού με φόντο τη Μονή Τοπλού, νιώσαμε σαν να βρισκόμασταν έξω από αυτόν τον κόσμο, σαν να βρισκόμασταν εκτός χρόνου. Είχα την αίσθηση ότι αυτός ο άνεμος που φυσούσε τόσο δυνατά για όλους – γιατί κανείς δεν μπορούσε να προφυλαχτεί – μας έφερε πιο κοντά. Η ατμόσφαιρα ήταν πολύ ιδιαίτερη και όλα έμοιαζαν να έχουν χορογραφηθεί με τρόπο απίστευτο: Ηταν μια ωραία πρόκληση αντοχής για όλους, πάνω από όλα για την ορχήστρα, η οποία ήταν φανταστική! Ο αέρας έπαιζε μαζί μας, μας προκαλούσε, λες και ήταν ένας από αυτούς τους θεούς του Ολύμπου ο οποίος διασκέδαζε κάνοντάς μας τα κόλπα του για να γίνει το αστέρι της βραδιάς».

Δεν ήταν η πρώτη φορά που επισκεφθήκατε το νησί…

«Είχα έρθει στο Ηράκλειο στα μέσα της δεκαετίας του ’80 για να γυρίσω μερικές σκηνές της κινηματογραφικής μεταφοράς του «Οθέλλου» του Βέρντι, στη σκηνοθεσία του Φράνκο Τζεφιρέλι. Τότε όμως δεν είχα την ευκαιρία να επισκεφτώ το νησί. Αυτή τη φορά απήλαυσα τα τοπία του και τα χρώματα της θάλασσάς του».

«Είχα την αίσθηση ότι αυτός ο άνεμος, που φυσούσε τόσο δυνατά για όλους, μας έφερε πιο κοντά»

Δεδομένης της τεράστιας εμπειρίας σας, τι συμβουλή θα δίνατε σε έναν τραγουδιστή που πρέπει να τραγουδήσει σε ανοιχτό χώρο, όπως αυτός στη Μονή Τοπλού; Πόσο εύκολο ή δύσκολο είναι;

«Θα έλεγα ότι δεν είναι απλό. Οταν τραγουδάμε πρέπει να ακούμε αυτούς που κάνουν μουσική μαζί μας και να νιώθουμε, να αντιλαμβανόμαστε τη φωνή μας. Τα θέατρα έχουν σχεδιαστεί λαμβάνοντας υπόψη αυτές τις ανάγκες, αλλά σε μια υπαίθρια συναυλία όπως αυτή και σε μια τοποθεσία όπου δεν έχει πραγματοποιηθεί ποτέ στο παρελθόν συναυλία, υπάρχουν πάρα πολλές μεταβλητές που πρέπει να ληφθούν υπόψη. Κάθε τόσο ο αέρας προσπαθούσε να μπει στα μικρόφωνα και έτσι, σε αυτά τα ασυνήθιστα ντουέτι με τον άνεμο, προσπαθούσα να του επιβληθώ και τον καλύψω με τη φωνή μου. Θέλω να συγχαρώ τους διοργανωτές για το πώς μπόρεσαν να λύσουν όλες τις οργανωτικές και τεχνικές δυσκολίες που παρουσιάστηκαν».

Ακόμα και σε αυτές τις όχι ιδανικές, λόγω του καιρού, συνθήκες, ανεβήκατε στη σκηνή και κερδίσατε για άλλη μια φορά το θερμό χειροκρότημα. Θα σας έχουν κάνει πολλές φορές την ερώτηση, θα την κάνω όμως κι εγώ: Πώς διατηρείτε τη φωνητική υγεία και αντοχή έπειτα από πολλές δεκαετίες καριέρας;

«Η καλύτερη άσκηση είναι να μη χάσεις τη συνήθεια του τραγουδιού και να συνεχίσεις να δοκιμάζεις τον εαυτό σου, πάντα με ενθουσιασμό. Σίγουρα η καλή υγεία και η ηρεμία είναι δύο στοιχεία απαραίτητα, δύο στοιχεία που με βοηθούν να συνεχίζω. Την ίδια στιγμή πάντα προσπάθησα να αντιμετωπίζω με σεβασμό το δώρο που μου έχει προσφερθεί. Και η οικογένειά μου ήταν πάντα δίπλα μου. Νιώθω προνομιούχος για όλα όσα είχα».

Ο αριθμός των ρόλων που έχετε ερμηνεύσει είναι εντυπωσιακός καθώς υπερβαίνουν τους 150! Πώς αλήθεια προσεγγίζετε έναν χαρακτήρα για να τον ζωντανέψετε στη σκηνή; Ποια είναι η πιο απαιτητική πτυχή της προετοιμασίας για έναν νέο ρόλο ή παραγωγή;

«Η μελέτη, η απομνημόνευση και η αντιμετώπιση – απόδοση των πιο περίπλοκων σημείων με τη βοήθεια της τεχνικής είναι το πιο δύσκολο κομμάτι. Αλλά υπάρχει και ένα πολύ συναρπαστικό κομμάτι, και αυτό είναι η στιγμή που ανακαλύπτεις έναν νέο ρόλο και που σιγά-σιγά τον ζωντανεύεις με σεβασμό πάντα προς τον συνθέτη που τον δημιούργησε. Είχα την τύχη να συνεργαστώ με σπουδαίους σκηνοθέτες και μαέστρους και αυτό ήταν ιδιαίτερα σημαντικό, ειδικά όταν πρωτοεμφανιζόμουν σε έναν ρόλο. Κατά τα άλλα, υπάρχει πάντα η αδρεναλίνη και η έκπληξη, δηλαδή η περιέργεια να δεις πώς θα αντιδράσει το κοινό μπροστά σε κάθε νέο ντεμπούτο».

Κοιτάζοντας πίσω στην αξιοζήλευτη καριέρα σας, γενικότερα στη ζωή σας, ανατρέχοντας σε όλα όσα πετύχατε σε επαγγελματικό και σε προσωπικό επίπεδο… Τι σας δίνει τη μεγαλύτερη ικανοποίηση;

«Η τελευταία επιτυχία είναι πάντα η πιο όμορφη γιατί δημιουργεί ξανά τη συγκίνηση. Εχω τόσες πολλές υπέροχες αναμνήσεις από μοναδικές στιγμές με καταπληκτικούς συναδέλφους. Εκείνο όμως που μου δίνει τη μεγαλύτερη ικανοποίηση προσωπικά είναι ότι μπορώ να μεταφέρω συναισθήματα σε όσους έρχονται να περάσουν μερικές ώρες στις συναυλίες μου».