Η ζωή τα φέρνει περίεργα. Ενώ την Κυριακή οι Ηνωμένες Πολιτείες, όπως και ο υπόλοιπος κόσμος, θρηνούσαν για την απώλεια του θρύλου του ΝΒΑ Κόμπι Μπράιαντ, στον ίδιο χώρο, εκεί που μεγαλούργησε για 20 χρόνια, στην έδρα των Λος Αντζελες Λέικερς, στο Staples Center, πραγματοποιήθηκε η πιο λαμπρή γιορτή της μουσικής βιομηχανίας. Η Εθνική Ακαδημία Τεχνών και Επιστημών Ηχογράφησης (Νational Academy of Recording Arts and Sciences) των ΗΠΑ απένειμε τα βραβεία Γκράμι. Θυμήθηκαν όλοι τον Κόμπι, η γιορτή ήταν λαμπρή, εντυπωσιακές εμφανίσεις υπήρξαν, ωραία live έγιναν και όλοι επέστρεψαν χαρούμενοι στα σπίτια τους. Ή όπου αλλού πήγαν μετά την τελετή.Τα Γκράμι είναι ουσιαστικά τα Οσκαρ της μουσικής. Μπορεί να απονέμονται στις Ηνωμένες Πολιτείες και να απηχούν τις απόψεις του αμερικανικού μουσικού λόμπι, επηρεάζουν όμως την παγκόσμια σκηνή. Από την άλλη, αντικατοπτρίζουν και τι συμβαίνει σήμερα στη μουσική. Πολλοί είναι αυτοί που έχουν γράψει και έχουν πει ότι η τελευταία δεκαετία ήταν η πλέον αδιάφορη. Ενδεχομένως δεν έχουν άδικο, αλλά η αλήθεια είναι ότι η 18χρονη Μπίλι Αϊλις έσωσε εφέτος την αξιοπρέπεια της μουσικής βιομηχανίας.
Με φωνή που φέρνει σε βραχνιασμένο γατί – χωρίς αυτό να είναι κακό –, ήταν η μεγάλη πριγκίπισσα των εφετινών Γκράμι.
Απέσπασε πέντε βραβεία: καλύτερου τραγουδιού («Bad Guy»), καλύτερης ηχογράφησης («Bad Guy»), καλύτερου άλμπουμ («When We All Fall Asleep, Where Do We Go?»), καλύτερου νέου καλλιτέχνη και καλύτερου ποπ άλμπουμ («When We All Fall Asleep, Where Do We Go?»).
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Έχετε ήδη συνδρομή;Μπορείτε να συνδεθείτε από εδω
Είσοδος
