Το «I Love Greece», πρώτη μεγάλου μήκους ταινία που σκηνοθέτησε η Ελληνοελβετίδα Ναυσικά Γκερί-Καραμαούνα, παρακολουθεί τις περιπέτειες της Μαρίνας και του Ζαν, ενός νεαρού ζευγαριού που βρίσκεται στην Ελλάδα για καλοκαιρινές διακοπές αλλά και για την επαφή του Ζαν με την πληθωρική οικογένεια της Μαρίνας. Σύσσωμη η οικογένεια της τελευταίας αποφασίζει να τους συνοδεύσει σε ένα μικρό νησί των Κυκλάδων που θα αποτελέσει το φόντο μιας οικογενειακής κομεντί με διαπεραστικό χιούμορ και αρκετές νύξεις για την οικονομική κρίση της χώρας στην οποία η ιστορία εκτυλίσσεται. Το «I Love Greece» είναι επίσης μια από τις τελευταίες μέχρι σήμερα ταινίες της γαλλίδας ηθοποιού Στέισι Μάρτιν, που πρωτογνωρίσαμε το 2005 στην προκλητική ταινία του Λαρς φον Τρίερ «Nymphomaniac» και που από τότε ακολουθεί ανοδική πορεία στον ευρωπαϊκό κινηματογράφο. Δίπλα της, εδώ, οι Βενσάν Ντεντιέν, Μαρία Αποστολακέα, Πανάγος Ιωακείμ, Στέλιος Μάινας, Σοφία Σεϊρλή αλλά και ένας ζωντανός θρύλος, η Νάνα Μούσχουρη.
Η τελευταία φορά που μιλήσαμε για συνέντευξη ήταν στις Κάννες το 2017 με αφορμή την ταινία του Mισέλ Χαζαναβίσιους «Γκοντάρ, αγάπη μου» (Le Redoutable). Τι έχει αλλάξει από τότε στη δουλειά σας;
«Θα έλεγα ότι η μεγαλύτερη αλλαγή βρίσκεται στον τρόπο με τον οποίο γυρίζονται πλέον οι ταινίες. Με την άφιξη των πλατφορμών ροής η βιομηχανία έχει ανανεωθεί πλήρως και αυτό σημαίνει ότι το είδος των ταινιών που γυρίζονται είναι πολύ διαφορετικό, την ώρα που οι οικονομικές πιέσεις είναι επίσης υψηλότερες».
Οσον αφορά τη δική σας καριέρα, ποια είναι η μεγαλύτερη αλλαγή από τότε;
«Σε προσωπικό επίπεδο, νομίζω ότι μπορώ πλέον να κινούμαι πιο ελεύθερα ανάμεσα στα κινηματογραφικά είδη, είτε μιλάμε για δράμα είτε για τρόμου ή για κωμωδία. Νιώθω ότι οι ηθοποιοί δεν είναι τόσο τυποποιημένοι τώρα όσο ήταν παλαιότερα. Αυτό είναι πολύ συναρπαστικό και σημαίνει ότι μπορώ να επεκτείνω τις εμπειρίες μου και τους ρόλους που αναλαμβάνω».
Και είναι, όντως, μια πολύ ενδιαφέρουσα καριέρα, με προκλητικές, δύσκολες ταινίες, όπως το «Nymphomaniac», και πολύ πιο ανάλαφρες, όπως το «I Love Greece». Ως καλλιτέχνις αναζητάτε αυτές τις αντιθέσεις;
«Αναζητώ την ποικιλία. Κάθε ρόλος θα είναι ελαφρώς διαφορετικός φυσικά, αλλά αυτό είναι ένα από τα καλύτερα πράγματα στη δουλειά μου. Οχι μόνο παίζω διαφορετικούς χαρακτήρες αλλά συνεργάζομαι και με διαφορετικούς σκηνοθέτες. Εφόσον όλοι έχουν τον δικό τους, πολύ μοναδικό τρόπο εργασίας και αφήγησης μιας ιστορίας, το σκηνικό μιας ταινίας δεν πρόκειται να είναι ποτέ το ίδιο».
Ακόμα και αν ποτέ ίσως να μην το παραδεχθούν, κάποιοι καλλιτέχνες νιώθουν ένα είδος ασφάλειας μέσα από την επανάληψη. Ποια είναι η δική σας θέση σε αυτό;
«Νομίζω ότι η ιδέα και μόνο της επανάληψης είναι επίσης κάτι που πάντα προσπαθούσα να αποφύγω στη ζωή μου. Και έτσι πάντα αναζητούσα ρόλους που παρουσιάζουν μια νέα πρόκληση».
Πώς αναμειχθήκατε με την παραγωγή της ταινίας «I Love Greece»;
«Αφού διάβασα το σενάριο, μίλησα με τη Ναυσικά μέσω Skype και είχα μεγάλη περιέργεια για τον τρόπο που μιλάει για την οικογένεια και τη λαχτάρα για το σπίτι μας. Εχουμε ταξιδέψει και οι δύο πολύ στην παιδική μας ηλικία, οπότε ήταν εύκολο να επικοινωνήσουμε. Κάτι μάς συνέδεε, αυτό ήταν προφανές».
Από την κουβέντα σας τι ήταν αυτό που καταλάβατε ότι θα νιώθατε δουλεύοντας μαζί της και σας άρεσε;
«Μου άρεσε πολύ ο τρόπος που μίλησε για το πώς η κωμωδία θα μπορούσε να συνδυαστεί με το δράμα αλλά και το πόσο σημαντικό ήταν αυτός ο συνδυασμός να επικρατεί καθ’ όλη τη διάρκεια των γυρισμάτων».
Σε ό,τι αφορά το ίδιο το σενάριο της ταινίας «I Love Greece», τι ήταν αυτό που βρήκατε πιο ελκυστικό;
«Νομίζω ότι βυθίζοντας τη ζωή μου στη ζωή της Μαρίνας που υποδύομαι στην ταινία εμβάθυνα και στην ελληνική κουλτούρα, και αυτό με τράβηξε. Εμαθα ελληνικά για να παίξω στην ταινία κάνοντας για μερικές εβδομάδες εντατικά μαθήματα. Ηταν συναρπαστικό και πολύ δύσκολο για μένα να μάθω μια νέα γλώσσα και να βεβαιωθώ ότι ακούγομαι όσο το δυνατόν πιο καλά στην ταινία. Πάντα ήμουν πολύ περίεργος άνθρωπος και έτσι αυτό το σενάριο μού έδωσε την ευκαιρία να κάνω κάτι που ειδάλλως δεν θα είχα κάνει».
Γνωρίζατε από πρώτο χέρι την Ελλάδα και τις φυσικές της ομορφιές πριν παίξετε σε αυτή την ταινία;
«Τις ήξερα αόριστα, αλλά δεν είχα περάσει πολύ καιρό στην Ελλάδα όπως συνέβη με αυτή την ταινία. Ηταν ένας πολύ καλός τρόπος για να βιώσεις την καθημερινή ομορφιά ακόμα και στα πιο μικρά πράγματα. Και να βρίσκεις μέρη που δεν είναι απαραιτήτως τουριστικά αξιοθέατα. Δεν είχα πάει ποτέ στις Κυκλάδες και μου άρεσε το πόσο άνυδρο και αραιoκατοικημένο είναι το νησί. Είναι μια πραγματική ρήξη με την πόλη και τα πλήθη!».
Πώς θα περιγράφατε την πρώτη, ουσιαστική επαφή σας με την Ελλάδα;
«Βρισκόμασταν στην Αθήνα πριν κατευθυνθούμε στη Σέριφο και κάναμε πρόβες όχι πολύ μακριά από το ξενοδοχείο μου. Θυμάμαι ότι περπατούσα στον χώρο και απολάμβανα να ανακαλύπτω τους δρόμους και τις επιχειρήσεις. Το να ακούω τους ήχους της πόλης με επηρέασε επίσης. Γενικώς με επηρεάζουν οι ήχοι της πόλης».
Και τι είναι αυτό που θυμάστε να σας επηρεάζει από τους ήχους της Αθήνας;
«Κάθε πόλη ακούγεται πολύ διαφορετική από την άλλη και χρειάζονται μερικές μέρες για να νιώσω αγκυροβολημένη κάπου. Στην Αθήνα, το να ακούς την κίνηση, τους ανθρώπους να μιλάνε και ούτω καθεξής ήταν μια πραγματικά εμπλουτιστική εμπειρία».
Από την εμπειρία σας στα γυρίσματα στην Ελλάδα, ποιο είναι το μόνο πράγμα που δεν θα ξεχάσετε ποτέ;
«Νομίζω οι άνθρωποι. Το καστ και το συνεργείο. Ηταν πραγματικά τόσο υπέροχοι άνθρωποι όλοι. Και νιώθω ότι έχω μάθει τόσα πολλά κατά τη διάρκεια αυτής της ταινίας. Ο χορός του ζεϊμπέκικου ήταν επίσης μια αξέχαστη στιγμή».
Προτού καν αρχίσουν τα γυρίσματα της ταινίας «I Love Greece», η Ναυσικά Καραμαούνα σε συνέντευξή της μου είχε πει «Το πιο όμορφο δώρο που μου έκανε η μαμά μου είναι η Ελλάδα». Ποιο είναι το πιο όμορφο δώρο που έχει κάνει κάποιος σε εσάς;
«Θα έλεγα ότι είναι η περιέργειά μου, ένα δώρο που πήρα κι εγώ από τους γονείς μου. Πάντα με ενθάρρυναν να εξερευνήσω περισσότερο από εκείνα που μπορούσα να δω. Και είναι υπέροχο».
Η ταινία «I Love Greece» προβάλλεται στις αίθουσες σε διανομή Feelgood Entertainment.